شاید این برای اولین بار در تاریخ سیاسی بعد از انقلاب باشد که به این میزان مستقل ها و آنان که نه اصلاح طلب اند و نه اصولگرا و نه راست هستند و نه چپ، حضورشان این همه برای تعیین کنندگی پیروزی اصلاح طلبان یا اصولگرایان در بزنگاه های مهم مجلس شورای اسلامی هم چون ریاست مجلس شورای اسلامی، مهم و تعیین کننده شده است.

به گزارش «تابناک»، با پایان مرحله دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی و تعیین ۶۸ کرسی باقیمانده بهارستان، به نظر می رسد که نه اصولگرایان و نه اصلاح طلبان وطرفداران دولت به تنهایی قادر نخواهند بود که فراکسیونی تمام کننده در مجلس شورای اسلامی ایجاد کنند.

شاید در اولین بزنگاهی که این عدم قاطعیت در تمام کنندگی دو جناح اصلی کشور در مجلس شورای اسلامی خود را نمایان می کند، انتخاب ریاست مجلس شورای اسلامی است؛ جایی که دوازده سال است در اختیار اصولگرایان قرار دارد و شاید این بار مستقل ها بتوانند این پست که در واقع در همه کشورها از آن به عنوان سخنگوی مجلس نام می برند را دچار تغییری دراماتیک بکنند، چرا که محمدرضا عارف گزینه اصلاح طلبان برای ریاست مجلس، دیگر رئیس نشدنش، احساسات نوستالژیک طرفدارانش را برخواهد انگیخت ؛ چرا که هم او بود که در روزهای گذشته پای کار لیست امید تا لحظه آخر ایستاد و سفرهای انتخاباتی اش را تا آخرین ساعاتی که تبلیغات انتخاباتی دور دوم مجلس شورای اسلامی مجاز بود، ادامه داد.

در انتخابات مرحله دوم مجلس شورای اسلامی بر اساس فهرستی که تا کنون تابناک، استخراج کرده ۳۴ نفر اصلاح طلب، ۲۱ اصولگرا و ۱۳ نفر مستقل به بهارستان راه یافته اند، آماری که اگر چه در رسانه ها یکدست نیست و تعداد دقیق کاندیداهای اصلاح طلب و اصولگرای برنده، دائم در حال تغییر است، ولی به هر حال از پیروزی اصلاح طلبان در دور دوم انتخابات حکایت دارد. با این وجود نقش مستقل ها آنقدر در این انتخابات پر رنگ و اثر گذار است که هر گروهی مستقل ها را به سمت خود می کشانند و از پیروزی خود می گویند؛ به گونه ای که اصلاح طلبان مدعی شده اند در مجموع ۱۲۲ نفر از کاندیداهای لیست امید به مجلس راه یافتند. در مقابل، فقط ۸۴ نفر از کاندیداهای لیست اصولگرایان راهی مجلس شدند. ۲ نفر دیگر به طور همزمان در هر دو لیست بودند و ۸۲ نفر منتخب نیز به صورت مستقل در انتخابات شرکت کرده بودند.

در آن سو اما، اصولگرایان مدعی اند بر اساس برآوردهای موجود از ۲۹۰ نماینده مجلس،حداقل ۱۵۵ نفر اصولگرا و یا مستقلین متمایل به اصولگرایی می باشند و حداکثر ۱۳۴ نفر نیز اصلاح طلب، اعتدالگرا و مستقلین حامی اصلاحات هستند.

این آمارها نشان می دهد که نه اصلاح طلبان و نه اصولگرایان در مجلس آینده نقش تمام کنندگی هم به همراه نخواهد داشت؛ اصلاح طلبان برای رسیده به خواسته های خود در مجلس به آراء مستقل ها نیاز مبرم دارند و به نظر می رسد مرحله دوم کار آنان پس از انتخابات، چانه زنی با مستقل ها برای افزایش وزن اصلاح طلبان است تا آنان مناسبات مجلس را پس از دوره ای دوازده ساله از فترت و خاموشی تعیین کنند؛ لازمه کار این است که اصلاح طلبان بتوانند حداقل.... کاندیدای مستقل را با خود همراه کنند . یک راه دیگر هم این استکه اصلاح طلبان به صورت موردی با فراکسیون های مستقل تعامل کنند.

در این زمینه اما اصولگرایان هم بیکار نخواهند نشست. افرادی که در درون کمپین های انتخاباتی خود و با علم به اینکه اقبال جامعه به سمت کاندیداهای اصلاح طلب است، با این وجود خود را مستقل معرفی کرده اند، شاید هدف بهتری برای اصولگرایان باشند تا با وعده برخورداری از مواهبی خارج از مجلس به اصولگرایان بپیوندند تا هم ویژگی اتمام کنندگی اصلاح طلب را مانع شوند و هم اصولگرایان را به هماوردی اصلاح طلبان در نبردی نسبتا برابر بکشانند.

علاوه بر این، در برخی از حوزه ها برخی کاندیداهای مستقل، که ممکن است جوهره ای اصلاح طلبانه داشته اند، اما کاندیدای نهایی اصلاح طلبان نشده اند، در بزنگاه تعیین کنندگی مجلس، به سمت اصولگرایان متمایل شوند تا قدرت خود را به رخ تصمیم گیرانی که دیگری را بر آنان ترجیح داده اند، بکشانند.
به هر روی روز ها و ماه های آینده،روزهایی است که چانه زنی هایی بیرون از صحن بهارستان و درون آن برای ترکیب بندی مجلس شدت خواهد گرفت. روزهایی که باید منظر ماند و دید که مستقل ها که این برهه برای جناح های سیاسی اهمیت یافته اند به کدام سو متمایل می شوند؟ نقش تمام کنندگی اصلاح طلبان را در مجلس تثبیت می کنند یا اصولگرایان را برای رقابتی پایاپایی با اصلاح طلبان فربه می کنند؟

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.