مواظب تفاوت‌های فرهنگی و قانونی باشید

مترجم: سیدحسین علوی لنگرودی

alavitarjomeh@gmail.com

یک شرکت بزرگ ژاپنی تصمیم به تاسیس مجموعه‌ای تولیدی در یکی از مناطق آمریکا گرفت. این مجموعه سبب ایجاد مشاغل بسیاری در منطقه موردنظر می‌شد، از این‌رو بسیاری از ایالات و شهرهای آمریکا برای بهره‌مندی از این موقعیت با هم رقابت می‌کردند. شرکت ژاپنی مکان‌های مختلفی را در ایالات مختلف بررسی کرد و چند گزینه را مدنظر گرفت و در نهایت یک منطقه خاص را انتخاب کرد. پس از مذاکره با ماموران و عوامل ایالتی و منطقه، خبر اعلام شد. این رویداد به حدی چشمگیر بود که رئیس شرکت ژاپنی برای افتتاحیه از ژاپن به آمریکا رفت و مراسمی با حضور فرماندار ایالت و بسیاری از مقامات دولتی و مقامات شرکت و افراد عالی‌رتبه برنامه‌ریزی شد. مدیر ژاپنی در این برنامه به زبان انگلیسی صحبت کرد؛ اگرچه برای اطمینان از اینکه هر آنچه می‌گوید به‌خوبی درک می‌شود، شرکت یک مترجم همزمان استخدام کرد که خانمی با مدرک ارشد بازرگانی بود و از بدو تولد در آمریکا زندگی کرده بود.

رئیس ژاپنی با لحنی مشخص و مطمئن شروع به صحبت کرد؛ اینکه هیچ افتخاری بالاتر از این نبود که شرکت او قادر به افتتاح این مجموعه در اینجا باشد. او در پایان با تکان دادن سر خود به نشانه تایید رو به سوی فرماندار و مقامات عالی‌رتبه او گفت: «به علاوه، آقای فرماندار و مقامات، لطفا توجه کنید که شرکت ما وظیفه اخلاقی‌اش را می‌شناسد. وقتی زمان آن برسد که از موقعیت‌های پرافتخار خود بازنشسته شوید، شرکت من آنچه را که انجام داده‌اید فراموش نخواهد کرد و به خاطر دادن این فرصت به ما و تلاش‌های بسیارتان به شما پاداش خواهد داد.» مترجم ژاپنی - آمریکایی به وحشت افتاد. او در آن لحظه یک تصمیم آنی گرفت و این جمله‌ها را در ترجمه انگلیسی خود حذف کرد. رئیس ژاپنی، به حد کافی انگلیسی می‌دانست که بفهمد مترجم چه کاری انجام داده، اما دلیل آن را نمی‌دانست. با این حال صحبت خود را ادامه داد. بعد از پایان مراسم، وقتی آنها با هم تنها شدند، رئیس از مترجم پرسید: «چرا وعده من به فرماندار و سایر مقامات را با توجه به وظیفه اخلاقی ما ترجمه نکردی و این بخش مهم را حذف کردی؟» مترجم برای او توضیح داد که «بعضی چیزها که در ژاپن اخلاقی و حتی وظیفه شمرده می‌شوند، در آمریکا غیراخلاقی و حتی فساد اخلاقی خوانده می‌شوند.»

شاید از نظر خیلی‌ها این رفتار و رویکرد مدیر ژاپنی غیراخلاقی و در واقع یک نوع فساد اخلاقی است و اقدام شرکتی است که با قول پاداش آتی به مسوولان، رأی موافق آنها را خریداری می‌کند، اما واقعیت آن است که این امر در ژاپن اخلاقی است و لزوما غیراخلاقی و غیرقانونی خوانده نمی‌شود. در ژاپن، ماموران و کارمندان دولت حقوق ناچیزی دریافت می‌کنند. از این رو انتظار دارند وقتی بازنشسته می‌شوند، شرکت‌هایی که طی خدمت آنها از آنها سود برده‌اند، به صورت مالی یا غیرمالی، به آنها کمک کنند. آنها این روند را حق خود و کاملا توجیه پذیر و اخلاقی می‌دانند.

واقعیت این است که رشوه‌خواری در برخی کشورها رواج دارد. بسیاری معتقدند که گفته رئیس شرکت ژاپنی مبنی بر پاداش شرکتش به ماموران دولتی که به او و شرکتش کمک می‌کردند، شکلی از رشوه‌خواری است اما در ژاپن همه این مطلب را درک کرده و توقع «بخشش یا هدیه گرفتن» وجود دارد که شیوه سنتی انجام کار در آنجاست.

منبع: HBR