دفاع کیانیان از نمایشگاه عکس هدیه تهرانی

یکی از عکس‌های تهرانی در نمایشگاه آبانگان

خبر آنلاین- پیروزه روحانیون: رضا کیانیان از هنرمندانی است که در چند رشته هنری فعالیت می‌کند و آثارش را به نمایش می‌گذارد. تا چند سال پیش، بیشتر افراد او را فقط به عنوان هنرپیشه می‌شناختند؛ اما بعدها به نمایشگاه آثارش در رشته‌های مجسمه‌سازی و عکاسی رفتند و حتی کتابی به قلم او خواندند.

کیانیان که بارها حاصل عکاسی‌هایش را به نمایش عمومی گذاشته، در گفت‌وگو با خبرآنلاین از نمایشگاه عکس هدیه تهرانی به شدت دفاع می‌کند و معتقد است حمایت سازمان‌های دولتی از هدیه تهرانی به خاطر هنر عکاسی اوست نه به دلیل چهره بودنش.

نظر شما درباره حمایت سازمان‌های دولتی از نمایشگاه خانم هدیه تهرانی چیست؟ وقتی عکاسان بسیاری به خاطر مشکلات مالی نمی‌توانند نمایشگاه برپا کنند، آیا درست است که یک سازمان دولتی به فردی که حرفه و هنرش چیزی غیر از عکاسی است به خاطر چهره بودن او، کمک کنند؟

من نمی‌دانم خانم تهرانی چه بودجه و تسهیلاتی دریافت کرده است. هم‌چنان که نمی‌دانم کدام عکاس به خاطر مشکلات مالی نتوانسته نمایشگاه بگذارد. من همیشه می‌گویم مهم نیست چه کسی نمایشگاه گذاشته است، مهم تابلویی است که روی دیوار می‌رود یعنی کار هنری. باید دید عکس‌های به نمایش درآمده ارزش هنری دارند یا خیر که به نظر من کارهای خانم تهرانی ارزش هنری دارند. اما با نوع استدلال شما مشکل دارم. چون تخریبی است. یعنی اگر به عکاسان امکانات نمی‌دهند پس به خانم تهرانی هم نباید امکانات بدهند. در صورتی که اگر بگوییم چون به ایشان امکانات دادید پس می‌توانید در اختیار بقیه هم بگذارید. در ضمن یادتان باشد خانم تهرانی هم عکاس است. به استناد عکس‌هایی که روی دیوار دارد. هدیه تهرانی دیروز و امروز عکاس نشده است، او سال‌ها است که عکاسی می‌کند و از یک سال پیش برای برپایی همین نمایشگاهش از خانه هنرمندان وقت گرفته بود، نه این که دو روز قبل از برگزاری نمایشگاهش درخواست کرده باشد.

اما تا به حال اتفاق نیفتاده بود که خانه هنرمندان تمام سالن‌هایش را برای نمایش آثار، در اختیار یک هنرمند بگذارد. این در حالی است که عکاسان حرفه ای برای نمایش آثارشان در خانه هنرمندان نهایتا می‌توانند از سالن‌های استاد ممیز استفاده کنند. این عجیب نیست؟

من هم برای نمایش کارهای چوبی‌ام فقط از گالری مرحوم ممیز استفاده کردم و به نظر من هر گالری دار حق دارد یکبار کاری را تجربه کند. خانه هنرمندان هم برای اولین بار این کار را کرده و این سابقه را از نمایشگاه هدیه تهرانی آغاز کرده است. ضمن این که باید دید آیا بقیه عکاسان هم به اندازه نمایشگاه آثار هدیه تهرانی مشتری دارند؟

وقتی در نمایشگاه هدیه تهرانی تمام سالن‌ها بازدیدکننده دارد، چرا نباید گالری دار تمام سالن‌هایش را در اختیار او بگذارد؟ این یک تجربه است. و از این به بعد، هنرمندان دیگر هم اگر به همه سالن‌ها احتیاج داشتند می‌توانند به استناد این نمایشگاه همه سالن‌ها را بخواهند. اینکه خوب است.

مشکل اینجاست که این امکانات و تسهیلات از طرف ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی در اختیار ایشان قرار گرفته است. شاید اگر یک گالری خصوصی این کار را می‌کرد توجیه داشت، ولی از یک ارگان دولتی مثل خانه هنرمندان انتظار می‌رود امکاناتش را به یک میزان در اختیار هنرمندان قرار دهد. آیا اگر دیگر عکاسان هم این امکان را بخواهند در اختیارشان قرار خواهد گرفت؟

من اینطور به قضیه نگاه نمی‌کنم، این امکان فقط به خاطر چهره بودن خانم هدیه تهرانی به ایشان تعلق نگرفته، به خاطر هنرش هم بوده. اگر سازمانی به عکاسان امکانات نمی‌دهد نباید بگوییم پس حالا که به عکاسان بودجه نمی‌دهند به خانم تهرانی هم نباید بدهند. دولت باید به همه بودجه و امکانات بدهد؛ هم به خانم تهرانی و هم به دیگران. بودجه و امکانات سازمان‌های دولتی کم نیست. این بودجه‌ها و امکانات حاصل پول نفتی است که قرار است به ما تعلق داشته باشد. دولت این امکانات را باید در اختیار همه بگذارد و برای تخصیص این تسهیلات نباید انتخاب کند. و ما هنرمندان و عکاسان باید خوشحال باشیم که این امکانات در اختیار خانم تهرانی قرار گرفته، چون حالا مشخص شد که سازمان‌های دولتی تا چه حد می‌توانند به هنرمندان کمک کنند و تا به حال کمک نمی‌کردند و حالا معلوم شد که چه امکاناتی می‌توانستند در اختیارشان بگذارند و در اختیار هنرمندان قرار نمی‌دادند. حالا دیگر همه عکاسان می‌توانند به استناد همین نمایشگاه طالب این امکانات باشند و این امکانات باید در اختیار همه هنرمندان قرار گیرد و باید به اندازه تولید هنری همه هنرمندان این سرزمین گالری و فرهنگسرا وجود داشته باشد تا بتوانند آثارشان را به نمایش بگذارند و با مخاطب ارتباط بر قرار کنند. نه تنها در تهران، بلکه در همه شهرستان‌ها. این یک حق ساده شهروندی است. هم برای هنرمند و هم برای مخاطب هنر.