پرسانحه‌ترین خودروهای کشور

گروه خودرو - یک دو سه...مرگ؛ جاده‌های ایران سال‌ها است به قربانی گرفتن عادت کرده‌اند؛ نه به تنهایی، که با همدستی خودروها، آن هم نه فقط پراید و پژو؛ بنز و تویوتا هم در این «کشتار» شریک بوده‌اند. عید نوروز باشد یا تعطیلات تابستان، اجلاس سران باشد یا تعطیلات آخر هفته، فرقی نمی‌کند؛ اسم تعطیلات و سفر که می‌آید، دل ایرانی‌ها می‌لرزد و آب می‌شود تا عزیزان شان به سلامت بروند و به سلامت برگردند. مرگ ایرانی‌ها در تصادفات و سوانح رانندگی آنقدر راحت رخ می‌دهد که گاهی به معنای واقعی کلمه انسان را مغموم می‌کند که چرا بهای «جان ایرانی» در جاده‌ها تا این حد پایین است. کاری به ساکنان شاخ آفریقا که از گرسنگی تلف می‌شوند نداریم، جنگ جهانی را هم کنار می‌گذاریم و از درگیری‌های سوریه و مصر و بحرین هم می‌گذریم؛ چه آنکه تلف شدن انسان‌ها در هر کدام از رویداد‌های مذکور، به هر حال منطق خود را دارد؛ یکی منطق جنگ و دیگری منطق فقر. اما اینکه شهروندان ایرانی مثل آب خوردن در جاده‌ها تلف می‌شوند هم منطق دارد؟ چرا هزاران ایرانی که در این سال‌ها قربانی سوانح رانندگی شدند و می‌شوند، به مرگ طبیعی نمردند و نمی‌میرند؟ تقصیر این مرگ‌های جاده‌ای بر گردن کیست؟ جاده‌ها؟ خودروها؟ یا خود ما ایرانی‌ها؟ اگر همین امروز گزارشی میدانی تهیه شود و در آن از مردم بپرسند مقصر کشتار ایرانی‌ها در جاده‌ها کیست، بسیاری از آنها انگشت اتهام را به سمت خودروسازان نشانه می‌روند و از آنها به عنوان متهم ردیف اول نام می‌برند. عده‌ای هم هستند که منصفانه‌تر قضاوت می‌کنند و در کنار خودروها، از جاده‌های ناامن نیز به عنوان مقصر این «کشتار» یاد می‌کنند و اگر خیلی انصاف به خرج بدهند، از خودشان هم می‌گویند. اینکه بیشتر مردم و حتی مسوولان از خودروهای ایرانی به عنوان یکی از عوامل تلفات هموطنانشان نام می‌برند، نه اینکه واقعیت نباشد، اما قطعا همه حقیقت هم نیست، چه آنکه آمارها می‌گویند خودروها با همدستی جاده‌ها و رانندگان، ایران را به پنجمین کشور رکورددار تصادفات در دنیا تبدیل کرده است. آمار منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد ایران با نزدیک به ۵۰ کشته در هر ۱۰۰ هزار نفر، جزو کشورهای منطقه قرمز (خطرناک) در رانندگی به شمار می‌رود. این آمار که بر اساس دو شاخص «تعداد کشته شدگان تصادفات» و «تعداد کشته شدگان جاده‌ای نسبت به هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت» تهیه شده، می‌گوید وضع ایران از گذشته بدتر است، زیرا پیش‌تر تعداد کشته شدگان در هر ۱۰۰ هزار نفر، حدود ۳۵ نفر بود اما حالا به نزدیک ۵۰‌نفر رسیده است. سهم بالای موتورسیکلت در تصادفات اما در آمارهای داخلی که عموما توسط وزارت «صنعت، معدن و تجارت»، سازمان پزشکی قانونی و راهور ناجا تهیه شده‌اند، نکات‌ قابل‌توجهی به چشم می‌آید و نشان می‌دهد ایرانی‌ها نه فقط قربانی ایمن نبودن خودروها، بلکه قربانی ناامنی جاده‌‌ها و البته «بی‌احتیاطی» و «نابلدی» و «قانون‌گریزی» خود می‌شوند. طبق آماری که پلیس راهور ناجا منتشر کرده، خودروهای سواری با ۳۹ درصد سهم، بازیگر نقش اول سوانح رانندگی در ایران به حساب می‌آید. پس از خودروهای سواری، آمارها «عابران پیاده» را عامل تصادف می‌دانند که سهمی ۲۵ درصدی را به خود اختصاص داده‌اند. مورد سوم، اما قطعا در کمتر جای دنیا به چشم می‌آید؛ «موتور سیکلت»، دو چرخی که خیابان و پیاده رو نمی‌شناسد و در ایران (فقط در ایران) عامل ۲۴ درصد تصادفات جاده‌ای است. وانت بارها با شش درصد، کامیون‌ها با چهار درصد و کامیونت و تریلی نیز با دو درصد، سایر عوامل سوانح رانندگی در ایران به شمار می‌روند. نکته دیگر اینکه «خطای انسانی» عامل ۵۲ درصد از تصادفات جاده‌ای کشور اعلام شده است، به نحوی که اگر مسائلی مانند خواب آلودگی رانندگان و قانون گریزی و تخلف را حل شده فرض کنیم، عملا تصادفات جاده‌ای به کمتر از نصف خواهد رسید. طبق آمار ارائه شده، تخطی از سرعت مجاز، سبقت غیر مجاز، انحراف به چپ و خستگی و خواب آلودگی راننده چهار عامل تاثیرگذار در تصادفات جاده‌ای ناشی از خطای انسانی به شمار می‌روند. همچنین سازمان بهداشت جهانی نیز گزارش داده که مهم‌ترین عوامل بروز تصادفات جاده‌ای در جهان، ارسال پیامک و مکالمه با تلفن همراه حین رانندگی، سرعت غیر مجاز، عدم رعایت قوانین و بروز اتفاقاتی مانند افت قند خون و سکته است. پرسانحه‌ترین خودروها حال اما نگاهی بیندازیم به آمار تفکیک شده خودروها (سواری و تجاری) و نقش آنها در تصادفات جاده ای. طبق آمار ارائه شده از سوی راهور ناجا، «خانواده پژو» بیشترین سهم را در سوانح جاده‌ای تا پایان سال ۹۱ دارد، به نحوی که تا این سال یک پای ثابت ۱۲۷ هزار و ۹۳۴ تصادف، اعضای این خانواده مانند پژو ۴۰۵ و پارس بوده‌اند. در رده دوم با «خانواده پراید» روبه‌رو می‌شویم که ۱۱۴ هزار و ۷۹۹ فقره تصادف را به نام خود ثبت کرده است. این در حالی است که پیش‌تر گمان می‌رفت پراید بیشترین نقش را در تصادفات جاده‌ای دارد، چون نسبت به سایر خودروها ارزان‌تر است و کم کیفیت تر. پس از پراید، به خودرو خاطره انگیز «پیکان» می‌رسیم، پیکانی که این روزها اتفاقا نامش دوباره بر سر زبان‌ها افتاده و صحبت از تولید دوباره‌اش یا محصولی شبیه آن است. تا انتهای سال گذشته ۵۷ هزار و ۹۵۷ تصادف به نام پیکان ثبت شده که بیشتر از سمند است، سمندی که ۳۲ هزار و ۸۷۶ سانحه در کارنامه آن تا سال ۹۱ به چشم می‌آید. عجیب اینجا است که در رده بعدی نام بنز به عنوان پرسانحه‌ترین خودرو گنجانده شده و برند پرآوازه آلمانی ۲۶ هزار و ۱۶۴ فقره تصادف را جلوی نام خود می‌بیند. البته تصادفات بنز فقط به محصولات سواری مربوط نبوده و کامیون‌های آن را نیز در بر می‌گیرد. به هر حال تعداد تصادفات بنز تا سال گذشته بیش از خودرویی مانند تیبا بوده، چه آنکه این محصول سایپا حدود سه هزار و ۵۰۰ فقره تصادف کمتری نسبت به بنز داشته است. سواری‌های نیسان شامل ماکسیما، رونیز و تیانا و البته نیسان آبی هم با ۲۱ هزار و ۲۵۶ تصادف، هفتمین خودروهای پرسانحه کشور تا انتهای سال گذشته بوده‌اند. آمار اشاره‌ای نکرده، اما به نظر می‌رسد نیسان آبی‌های معروف بیش از امثال ماکسیما و رونیز در تصادفات جاده‌ای نقش داشته‌اند. از نیسان که بگذریم، رنویی‌ها شامل تندر-۹۰ و مگان و کامیون‌های رنو ۱۲ هزار و ۲۹۷ فقره تصادف را به نام خود ثبت کرده‌اند و پس از آنها، ولوو با ۹ هزار و ۵۷۰ و مزدا با هشت هزار و ۹۱۲ تصادف، پر سانحه‌ترین خودروها تا پایان سال ۹۱ به شمار می‌روند. رده‌های یازدهم تا سیزدهم پرتصادف‌ترین خودروها نیز به هیوندایی، تویوتا و سیتروئن رسیده است که در این بین، هیوندایی هشت هزار و ۳۰۶ سانحه را به خود می‌بیند. تویوتا نیز شش هزار و ۲۱۴ فقره تصادف را تا انتهای سال ۹۱ به ثبت رسانده و سیتروئن نیز آماری معادل چهار هزار و ۹۷۹ سانحه را تجربه کرده است. همچنین ریو، خودرویی که تولید آن در ایران متوقف شده، سه هزار و ۸۶۹ تصادف در تا پایان سال گذشته داشته که حدود ۴۰۰ فقره بیش از محصولات هوندا است. طبق آمار ارائه شده، کم تصادف‌ترین خودرو کشور تا انتهای سال گذشته، دوو نام دارد که تنها دو هزار و ۳۰۷ سانحه برای آن ثبت شده است. آمار تصادفات دوو (خودرویی که سال‌ها است دیگر در ایران به تولید نمی‌رسد) حتی از دوچرخه هم کمتر اعلام شده، دوچرخه‌ای که سه هزار و ۴۵۱ فقره تصادف را به خود می‌بیند. رفع اتهام از پراید اما آمار مذکور در حالی است که وزارت «صنعت، معدن و تجارت» نیز طی گزارشی جداگانه نام چهار خانواده خودرویی پر سانحه را از ابتدای تولید آنها تا پایان سال ۹۱ اعلام کرده است. این آمار البته متناسب با حجم تولید خودروها به دست آمده، به نحوی که خانواده سمند با تیراژ ۹۵۸ هزار و ۷۸۸ دستگاهی (از ابتدای تولید تا پایان سال ۹۱)، ۳۲ هزار و ۸۷۶ فقره تصادف را به نام خود ثبت کرده و این یعنی ۳/۴ درصد سمندهای تولیدی دچار سانحه شده‌اند. بر اساس همین آمار، خانواده پژو که تیراژی سه میلیون و ۸۲۴ هزار و ۱۳۱ دستگاهی را تا پایان سال ۹۱ از خود به جا گذاشته، ۱۲۷ هزار و ۹۳۴ فقره تصادف را در طول این سال‌ها تجربه کرده است. با این حساب، ۳/۳ درصد پژوهای تولیدی سانحه تصادف را از سر گذرانده‌اند تا خانواده پژو دومین خودرو پر سانحه کشور لقب بگیرد. پیکان هم رده سوم سانحه‌خیز‌ترین خودرو را به خود اختصاص داده است، به نحوی که ۸/۲ درصد از دو میلیون و ۶۲ هزار و ۶۱۱ دستگاه پیکان تولیدی در این سال‌ها یک پای تصادفات جاده‌ای بوده‌اند. و در نهایت پراید که خیلی‌ها آن را پرحادثه‌ترین خودرو کشور می‌دانند، جایگاه چهارم را به خود اختصاص داده و ۴/۲ درصد از چهار میلیون و ۶۷۰ هزار و ۷۰۶ دستگاه پراید تولیدی تا انتهای سال ۹۱، درگیر سانحه تصادف در این سال‌ها شده‌اند. در واقع پراید که پرتیراژترین خودرو تولید داخل به شمار می‌رود، کمترین سهم را در تصادفات جاده‌ای و در مقایسه با خانواده سمند، پژو و پیکان دارد.