انتقاد نوبلیست‌ها به سیاست خروج از رکود

امبروز ایوانس-پیچارد مترجم: شادی آذری منبع: تلگراف آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، با دفاع از سیاست‌های ضدرکود حوزه یورو گفته است که مدیریت یک واحد پولی برای ۱۸ کشور دشوار است. اما گروهی از اقتصاددانان نوبلیست به استراتژی‌های اقتصادی حوزه یورو حمله کرده‌اند و هشدار داده‌اند که سیاست‌های انقباضی خطر تداوم رکود برای سال‌های طولانی را در پی خواهد داشت و ممکن است یک بحران بدهی‌های دیگر پدید آید.استاد پیتر دایموند، متخصص برجسته جهان در زمینه اشتغال، در نشست نوبلیست‌های اقتصاد در لیک کانستنس گفت: «اقتصاددانانی که با تاریخ اقتصاد آشنایی دارند، از مقامات بانک مرکزی اروپا خشمگین هستند. چون این احتمال وجود دارد که جوانان اسپانیایی و ایتالیایی که به‌خاطر رکود اخیر در بازار کار ضربه خورده‌اند، تا دهه‌ها تحت تاثیر رکود قرار گیرند. این پیامد وحشتناک و تعجب‌آور است که سیاست‌هایی که تا این حد پرهیایو وضع می‌شدند تا این حد مخرب از کار درآمده‌اند.» دایموند در انعکاس انتقادات زیادی که نوبلیست‌ها به سیاست‌های ضدرکود اروپا وارد کردند و آنها را خود ویرانگر دانستند، گفت: «می‌توان برای اجتناب از این سناریوی بد، از محرک‌های اقتصادی بهتر استفاده کرد و بر زیرساخت‌ها هزینه کرد. این موجب افزایش رشد اقتصادی خواهد شد و نسبت بدهی‌ها به تولید ناخالص داخلی را بهبود خواهد بخشید.»

استاد جوزف استیگلیتز، نوبلیست اقتصادی نیز ضمن انتقاد از سیاست‌های ریاضتی گفت که آنها یک «اشتباه فاجعه‌بار» بودند و به‌طور مستقیم علت شکست احیای اقتصادی طی نیمه نخست سال میلادی جاری هستند تا جایی که باعث شده‌اند ایتالیا به سومین رکود عمیق پس از سال ۲۰۰۸ وارد شود، فرانسه رشد اقتصادی صفر را ثبت کند و حتی اقتصاد آلمان در فصل دوم کوچک شود. وی افزود: « این خطر وجود دارد که رکود، سال‌ها تداوم یابد تا جایی که حتی دهه از دست رفته ژاپن در برابر آن چیزی نباشد. اکنون اقتصاد حوزه یورو ۲۰ درصد کمتر از نرخ رشد معمول خود گام بر می‌دارد.» استیگلیتز گفته است که مقامات حوزه یورو، تاثیرات ریاضت اقتصادی بر کوچک شدن اقتصاد را کمتر از واقعیت در نظر گرفته‌اند و با وجود آنکه ادعا می‌کنند که بحران به پایان رسیده‌ است، همچنان بر اشتباه خود پافشاری می‌کنند. وی می‌گوید: «من برای آینده پولی اتحادیه اروپا نگرانم و آنها هنوز تاثیر تنش‌های ژئوپلیتیک را درک نکرده‌اند.»

استیگلیتز می‌گوید که حوزه یورو نیازمند انتشار مشترک بدهی‌هاست تا بتواند خلأ‌های ساختاری موجود در اتحادیه پولی یورو را اصلاح کند. اما در این راستا تقریبا هیچ پیشرفتی حاصل نشده است. وی افزود: «اروپا از سیاست مهلک رنج می‌برد.»آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان اما در پاسخ به این نشست اقتصاددانان گفت مدیریت یک پول واحد برای ۱۸ کشور دشوار است، چون پارلمان کشورها از سیاست‌های مورد توافق نهادهای اتحادیه اروپا پیروی نمی‌کنند. وی در عین حال تاکید کرد که کشورهای بحران‌زده تا کنون توانسته‌اند کسری حساب جاری خود را کاهش دهند و «نخستین ثمرات» احیای بادوام به چشم می‌خورد.استاد کریستوفر سیمز، متخصص سیاست‌های پولی آمریکا اما بر این باور است که سیاست‌گذاران اتحادیه پولی اروپا نتوانسته‌اند اشتباهات اساسی در طراحی اتحادیه پولی را دریابند و ملت‌های این حوزه را با برنامه‌های ریاضتی دوره‌ای در مشکلات عمیق‌تری گرفتار می‌کنند. او می‌گوید: «اگر قرار بود به یونان، پرتغال یا حتی اسپانیا توصیه‌ای کنم، به آنها می‌گفتم که طرح‌های احتمالی خود برای جدایی از یورو را تدوین کنند. اگر شوکی در اتحادیه پولی اروپا به‌وجود آمده و قرار است وخیم‌تر شود، هیچ دلیلی برای ماندن در این اتحادیه وجود ندارد.»

وی می‌افزاید: «جدایی از یورو بسیار پرهزینه خواهد بود، نوعی ورشکستگی است، اما ماندن در حوزه یورو نیز برای این کشورها بسیار پر هزینه است. اروپایی‌ها نظامی را تدوین کرده‌اند که بدتر از نظام پایه طلا است. کشورها در همان شرایطی قرار دارند که کشورهای آمریکای لاتین در آن قرار داشتند و دلار قرض می‌کردند.» سیمز هشدار داد ممکن است که بانک مرکزی اروپا قادر نباشد مقادیر زیادی اوراق قرضه بخرد مگر آنکه حوزه یورو در مورد اتحادیه مالی دست به اقدامات دردناک بزند و این احتمال هم وجود دارد که در این بحران فرو رود. وی افزود: «ممکن است یک اقدام ناگهانی تجمیعی، ترازنامه بانک مرکزی اروپا را در خطر قرار دهد.»

در نهایت ممکن است ماریو دراگی، رئیس بانک مرکزی اتحادیه اروپا، مجبور شود مداخله کند و رهبران سیاسی اروپا را در یک عمل انجام شده قرار دهد.سیمز می‌گوید: «آلمانی‌ها نمی‌خواهند یورو دچار فروپاشی شود، بنابراین اگر آنها واقعا به یک پشتوانه مالی برای مقابله با بحران نیاز دارند، باید به نحوی به آن دست یابند.»