اختلافات بین نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری با تشکیل یک دولت ائتلافی در حال پایان یافتن است؛ اما اگر بلاتکلیفی سیاسی و اختلاف بین دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری افغانستان تا این حد هم طول نمی‌کشید، اقتصاد وابسته و غرق در افیون افغانستان توان آن را نداشت که حتی حقوق کارمندان دولتی را بپردازد. شاید اگر جنگ فرسایشی با طالبان نبود هم رد پای کمک‌های خارجی مجال آن را نمی‌داد که این اقتصاد بیمار بر پای خود بایستد. شاید اگر مجالی به مردم خسته از جنگ و انفجار و افیون افغان داده می‌شد استعدادهای زیادی از این کشور سر بر می‌آورد، اکنون اما جنگ قدرت رقبای انتخاباتی، دست درازی بیگانگان بر منابع و شبه نظامیان تروریست مجالی برای اقتصاد افغانستان باقی نگذاشته‌اند تا برای مبارزه با ویرانی‌های کهنه و زخم‌های تازه نفسی تازه کند. شرایط اقتصادی از پیش خراب این کشور با به درازا کشیدن معرفی رئیس‌جمهوری جدید و بی‌اعتمادتر شدن سرمایه گذاران وخیم‌تر شده است و ثروتمندان دارایی‌های خود را به کشورهای دارای ثبات سیاسی بیشتر منتقل می‌کنند. زمین‌های بیشتری زیر کشت خشخاش می‌روند و هر روز بر تعداد بیکاران افزوده می‌شود. وقت برای اقتصاد افغانستان به سرعت از دست می‌رود تا جایی که نجات اقتصاد این کشور بیش از هر زمان دیگری دشوار شده است. شرایط کنونی اقتصاد افغانستان را در شرایط بلاتکلیفی سیاسی آن در باشگاه اقتصاددانان امروز می‌خوانید.