دکتر ناصر رضایی کارشناس ارشد پژوهشکده گردشگری رونق یافتن بوم‌گردی نتایج مثبتی را در حوزه‌های فرهنگی، اقتصادی و گردشگری ایران به دنبال داشته است. در حوزه گردشگری بوم‌گردی توانسته است امکان‌های تازه‌ای را پیش روی گردشگران بگشاید. کسانی که به منطقه‌ای سفر می‌کنند ترجیح می‌دهند در طول سفر خود فرهنگ متفاوتی را هم به لحاظ آداب و رسوم و غذا و هم به لحاظ معماری مشاهده کنند؛ این تفاوت یک انگیزه‌ قوی برای سفر محسوب می‌شود و اقامت در خانه‌های بوم‌گردی این امکان را به گردشگر می‌دهد تا ضمن معاشرت با مردم محلی از غذا و آداب و رسوم آنها نیز مطلع شود.

در بعد فرهنگی این شیوه از گردشگری می‌‌تواند هویت و فرهنگ محلی را به‌عنوان یک امتیاز از سوی مردم منطقه رسمیت بخشد.‌ افراد بومی با آگاهی به اینکه فرهنگشان برای گردشگران جذابیت دارد؛ هم از آن به‌عنوان عنصری برای هویت‌بخشی بهره می‌گیرند و هم تلاش می‌کنند با پاسداشت آن موجب جذب گردشگران شوند؛ آنها حتی تلاش می‌کنند معماری سنتی خانه‌های خود را نیز حفظ و از ساخت سازه‌های ناهمگون با محیط‌ خودداری کنند؛ زیرا چنین سازه‌هایی بافت سنتی روستا را به هم ریخته و چشم‌انداز آن را از بین می‌برد.

منافع اقتصادی بوم‌گردی از دیگر مزایای این شیوه از گردشگری محسوب می‌شود. ورود گردشگران به یک منطقه موجب درگیری مردم محلی در صنعت گردشگری برای مدیریت و ارائه خدمات به گردشگران می‌شود و طیف‌های مختلفی از افراد را درگیر

می‌کند.

بخشی از مردم خانه‌هایشان را در اختیار گردشگران قرار می‌دهند؛ گروه دیگر وظیفه راهنمایی تورها را به‌عهده دارند و برخی نیز در ایاب‌وذهاب گردشگران درگیر می‌شوند. در این حالت گردشگری ضمن اینکه به‌عنوان یک معیشت مکمل عمل می‌کند؛ قادر است با اشتغال‌زایی موج مهاجرت به شهرهای بزرگ را نیز کاهش دهد.

با در نظر گرفتن این مزایا، می‌‌توان گفت بوم‌گردی قادر است موجب تحرک و توسعه اقتصادی در کنار حفظ سنت و فرهنگ در یک منطقه باشد.