مجتبی معین‌فر امروزه پیشرفت روز افزون تکنولوژی در صنعت ساختمان‌ و حجم انبوه پروژه‌های عمرانی در کشور نیازمند توجه جدی به علم روز ساخت و ساز است. همچنین لازم است بدانیم اکنون صنعتی‌سازی در چه جهتی با چه سرعتی در حال حرکت است. در این راستا تکیه فعالان این حوزه بر تعریف صنعتی‌سازی و سر لوحه قرار دادن اصول آن بدیهی و ضروری به نظر می‌رسد و عدم تاکید بر این موازین به این صنعت لطمه‌هایی وارد خواهد کرد. در واقع انتظار می‌رود روش‌های صنعتی‌سازی پاسخی در خور نیاز مردم و ساکنان امروز آن و همچنین ساکنان دهه‌های بعدی آن بدهد و در عین حال به مسائل زیست محیطی نیز توجه ویژه داشته باشد.همانطور که درتعریف روش صنعتی‌سازی آمده در این مدل ساخت و ساز، از قطعات آماده شده از قبیل بلوک‌ها، تیرچه‌ها، پانل‌های پیش ساخته، تیرها و ستونهای فلزی و بتنی، شبکه‌های فلزی، قطعات گچی و… استفاده می‌شود و بیشتر عملیات آن با استفاده از تجهیزات و لوازم کارگاهی بطور مکانیکی انجام می شود.
تعداد افراد متخصص‌ و نیروی انسانی در بکارگیری از این روش نسبت به روش‌های دیگر ساخت و ساز که در گذشته حاکم بوده است، کمتر می باشد و در این روش نیاز به پرورش نیروهای متخصص و با مهارت امری ضروری است.
این در حالی است که تنها اکتفا کردن به اجرای اسکلت ساختمان به روش های صنعتی آنچه که امروز موضوع بحث جامعه مهندسی است و دوری گزیدن از جامع نگری به فرآیند تولید صنعتی ساختمان خطرناک جلوه می کند. چرا که پس از شروع پروژه‌هایی که با روش های صنعتی توام با عدم توجه به سایر الزامات تولید صنعتی ساختمان رایج است، به نتایج دلخواه نخواهیم رسید و معمولا آنچه قربانی می‌شود صنعتی سازی ساختمان است. نهایتا بازگشت به روش های نامتعارف گذشته و پرهیز از روش های صنعتی ساخت تا چند دهه دیگر از پیامدهای آن خواهد بود. دراین میان نقش مدیران و برنامه ریزان ساخت و تولید کنندگان مسکن می تواند فرآیند تغییر در بکارگیری این روش نوین را ایجاد کند. زیرا با برنامه ریزی صحیح و نگاه جامع به مسایل و مشکلات موجود برسر راه تولید انبوه ساختمان و مسکن، می‌توانند به تقویت و رشد صنعت ساختمان در کشور کمک کرده و بستر لازم را برای بهره برداری عامه مردم از این دانش فراهم آورند.