دوخت‌ودوز جاده به آزادراه شمال
فرید قدیری دبیر گروه مسکن دولت برای به سرانجام رساندن آزادراه تهران- شمال، از بین دو تصمیم سخت و سخت‌تر، اولی را برگزید. بنای دولت‌های قبلی در احداث این آزادراه پرماجرا، همواره بر تکمیل کل مسافت 130 کیلومتری بود و شاید همین وزنه سنگین مانع موفقیت دست‌کم 18 سال اخیر دولتمردان در ایجاد یک مسیر صاف و عریض برای اتصال تهران به چالوس بوده است. البته 23 کیلومتر از آزادراه تهران-شمال در قطعه پایانی، دو سال پیش مورد بهره‌برداری قرار گرفت اما مسوولان فعلی می‌گویند قطعه4 نیز هنوز 2 درصد عملیات عمرانی نیاز دارد تا از نظر استانداردهای راهسازی 100درصد تکمیل‌شده، تلقی شود! در این دولت محاسبه شد اگر قرار باشد ساخت 3 قطعه دیگر این آزادراه یا همان 107 کیلومتر باقی‌مانده، به شکل یکجا در دستور کار قرار بگیرد، باید 10 هزار میلیارد تومان- معادل یک‌‌سوم کل بودجه عمرانی کشور- اعتبار از طرف وزارت راه‌وشهرسازی و بنیاد مستضعفان در اختیار پیمانکاران گذاشته شود که تهیه چنین منبع پولی در شرایط کنونی، عملا غیرممکن است. ضمن اینکه، محاسبات فنی نیز نشان می‌دهد به دلیل نیاز به ساخت چندین تونل در قطعات 2و3، اصلا توان اجرایی راه‌سازها نیز در ظرف زمانی عمر دولت یازدهم نمی‌گنجد! به این ترتیب، مسوولان دولت یازدهم اخیرا تصمیم گرفتند بضاعت مالی و فنی خود را بر ساخت قطعه یک آزادراه و همزمان بر تعریض جاده چالوس در حدفاصل انتهای قطعه‌یک و ابتدای قطعه‌چهار متمرکز کنند. آخوندی وزیر راه‌وشهرسازی و سعیدی‌کیا رئیس بنیاد مستضعفان، قول داده‌اند که دوخت و دوز ابتدا و انتهای آزادراه به میانه جاده‌ چالوس، حداکثر دو سال زمان می‌برد و فقط 1500 میلیارد تومان اعتبار می‌خواهد. این روش برای افزایش ظرفیت تردد بین تهران و چالوس، یک پله راحت‌تر از ساخت کل آزادراه است