مهدیس مدنی کارشناس ارشد برنامه‌ریزی توریسم از سال ۱۹۷۶ برگزاری هر چه بیشتر کنوانسیون‌ها و همایش‌های بین‌المللی در فیلیپین به عنوان یکی از سیاست‌های ملی دولت این کشور مورد توجه قرار گرفت. در همان سال مرکز همایش‌های بین‌المللی فیلیپین به‌عنوان اولین مرکز همایش‌های جنوب شرقی آسیا تاسیس شد و همین موضوع نقطه عطفی شد تا دفتر همایش‌های فیلیپین به‌عنوان یک نهاد دولتی با هدف معرفی و ارتقای کشور فیلیپین به‌عنوان یک مقصد بین‌المللی برای برگزاری همایش‌ها و کنفرانس‌ها احداث شود و تا به امروز به فعالیت بپردازد. در همان سال فیلیپین توانست نشست مشترک صندوق بین‌المللی پول را با موفقیت میزبانی کند و به این ترتیب ورود خود را به بازار جهانی مقصدهای برگزارکننده همایش‌ها و نشست‌های بین‌المللی به‌طور رسمی اعلام کرد. از آن سال تاکنون فیلیپین میزبانی برخی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین همایش‌ها، نشست‌ها، کنفرانس‌ها، کنوانسیون‌ها و رویدادهای بین‌المللی و منطقه‌ای را برعهده داشته است تا جایی‌که پایتخت این کشور، مانیل، به یکی از مشهورترین شهرهای برگزاری همایش‌ها و نشست‌ها در جهان تبدیل شده است. از همین رو در سال ۱۹۸۷ دفتر همایش‌های فیلیپین به انجمن پیشبرد و ارتقای گردشگری تغییر نام داد و به سازمان گردشگری فیلیپین پیوست. این انجمن که هدف آن بازاریابی و ارتقای فیلیپین به‌عنوان یک مقصد گردشگری بین‌المللی است درصدد آن است تا این کشور را به بزرگ‌ترین مقصد برگزاری همایش‌ها در آسیا بدل سازد.

مایس توریسم (MICE Tourism) یا گردشگری نشست‌ها، کنوانسیون‌ها و رویدادها امروزه یکی از شاخه‌های شناخته‌شده در صنعت گردشگری است. در سال‌های اخیر رقابت تنگاتنگی بر سر به‌دست آوردن میزبانی رویدادهای بین‌المللی مهم همچون بازی‌های المپیک، نمایشگاه‌های بین‌المللی سالانه، فستیوال‌های فرهنگی و نشست‌های سیاسی میان کشورهای گوناگون در اقصی نقاط جهان در گرفته است. به‌رغم امتیازات ارتباطات مجازی، اجتماعاتی از این دست در مقیاسی بزرگ به طرز باورنکردنی مورد توجه همگان قرار می‌گیرند. یکی از دلایل این امر توجه رسانه‌های بین‌المللی و حامیان مادی و معنوی چنین رویدادهایی است که یکی از پیامدهای برجسته آن تبلیغات گسترده برای مقصد میزبان و معرفی آن در سطح جهانی است.

اما این‌گونه همایش‌ها و اجتماعات با خود منافع بلندمدتی برای جامعه میزبان نیز به همراه دارند. برای مثال ارتقای زیرساخت‌های شهری و بین‌شهری، افزایش درآمد از طریق گردشگری و تجارت، ایجاد شغل و افزایش حس غرور ملی. اما چنین دستاوردهایی حاصل تصادف و اتفاق نیستند بلکه نیازمند فعالیت‌های موثر ملی و محلی می‌باشند. برای داشتن نرخ بازگشت سرمایه بالا در چنین سرمایه‌گذاری‌هایی و توسعه و پیشرفت در جامعه میزبان، برنامه‌ریزی و مدیریت کارآ و اثربخش لازم و ضروری است. هنگامی که رویدادهای بین‌المللی به خوبی برگزار می‌شوند در فرآیند توسعه مقصد و ایجاد تصویری مثبت از آن در سطح جهانی، همانند یک کاتالیزور عمل می‌نمایند. بی‌گمان مدیران و مسوولان در فیلیپین با آگاهی از برکات برگزاری چنین رویدادهایی در مقیاس جهانی، از سال‌ها پیش اقدام به بسترسازی و برنامه‌ریزی برای میزبانی هرچه بهتر این رخدادها کرده‌اند. میزبانی‌هایی مثال‌زدنی که جهانیان را متقاعد ساخته است که این کشور در این راه تجربه و تبحر کافی را کسب کرده است.