اعلامیه‌ای برای جنگ

دانا میل بانک یادداشت نویس واشنگتن پست نانسی پلوسی شخصا در کنگره رهبری مخالفت با بنیامین نتانیاهو را به عهده گرفته بود. زمانی که نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی روز سه‌شنبه در مورد موضوع جنجالی‌اش برای اعضای کنگره سخنرانی می‌کرد و اشاره به این موضوع می‌کرد که گفت‌وگو با ایران بر سر برنامه هسته‌ای‌اش، تنها تبدیل شدن ایران را به یک قدرت هسته‌ای به تاخیر می‌اندازد، نانسی پلوسی، رهبر اقلیت‌های دموکرات، انگشتان خود را از روی عصبانیت در هوا می‌چرخاند و گاه آن را مشت شده نشان می‌داد و با عصبانیت با کنار دستی‌اش «استنی هویر»ِ دموکرات گفت‌وگو می‌کرد. نتانیاهو زمانی که در مورد چارچوب‌های یک توافق بد صحبت می‌کرد و می‌گفت که توافق نکردن بهتر از توافق بد است، او از کف زدن خودداری و عصبانی نگاه می‌کرد تا ببیند کدام دموکرات در حال دست زدن است. زمانی که نخست‌وزیررژیم صهیونیستی می‌گفت راه جایگزین جنگ نیست اما باید به دنبال یک توافق بهتر گشت، نانسی پلوسی با عصبانیت لبان خود را می‌گزید. زمانی هم که نتانیاهو از ایالات متحده خواست، به‌دلیل آینده اسرائیل، دست از مذاکره بکشد، به نظر می‌رسید که دیگر مهار کردن پلوسی در سر جایش کاری سخت و نشدنی است.

او در بیانیه‌اش هم نوشت: نزدیک بود به خاطر سخنرانی آقای نخست‌وزیر گریه کنم. او در این بیانیه اضافه می‌کند: صحبت‌های آقای نخست‌وزیر توهین به شعور آمریکایی‌ها بود.

درک اینکه چرا خانم نانسی پلوسی عصبانی و سراسیمه بوده چندان دشوار نیست. این یک اعلان جنگ به کنگره بوده است. عجیب اینکه این‌بار این اعلان جنگ توسط یک خارجی به کنگره تحمیل شده است. سخنرانی نتانیاهو در کنگره به معنای واقعی اعلامیه‌ای برای جنگ بوده است و نباید آن را در حد اینکه چند دموکرات و جمهوری‌خواه برای سخنان نتانیاهو کف زدند، بررسی کرد.

نتانیاهو آمده بود تا جاده را برای یک جنگ صاف کند. نتانیاهو قصد داشت تا با سخنوری کنگره را تحت تاثیر قرار دهد و برای لحظاتی نیز توانست به انجام این کار نائل شود. اما با وجود مهارتش در سخنرانی‌، نتوانست مانع شکاف موجود بین دو حزب شود و دموکرات‌ها از اینکه وی بدون هماهنگی با کاخ سفید برنامه سخنرانی‌اش را ترتیب داده است، عصبانی بودند. براساس اعلام بولتن داخلی کنگره دست‌کم ۵۶ دموکرات از سخنرانی نتانیاهو ناراضی بودند و در جلسه حاضر نشدند. نتانیاهو بسیار سعی داشت تا نشان دهد دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان موافق سخنرانی وی هستند اما نتوانست به این مهم نائل شود.

او با سخنان خود قصد داشت تا موضوع را مصادره به مطلوب کند و در سخنرانی‌اش گفت: بسیار متاسفم که برخی فکر می‌کنند من به خاطر مسائل سیاسی به اینجا آمده‌ام. اما معنای حرف او این می‌شود: «متاسفم که این‌گونه فکر می‌کنید». یعنی باز هم خبری از عذرخواهی نیست.