علی رزاقی بهار* چند سال پیش به سفارش معاونت فرهنگی شهرداری مشهد با هنرمندان سینما و تلویزیون، نویسندگان، اهالی موسیقی، فعالان فرهنگی و خلاصه بسیاری از هنرمندان مشهدی مقیم تهران گفت‌وگوهای کوتاهی کردم و از آنها پرسیدم مشکل فرهنگی کلان شهر مشهد چیست و آیا حاضرند به شهر خودشان برگردند؟
جالب بود به شکل عجیبی اکثر این هنرمندان از برادران کیانیان تا ارجمندها، فرهاد جعفری، جواد شوشتری، کیوان ساکت، مهدی شهسوار، نمایندگان فرهنگی مردم مشهد در مجلس و خیلی‌های دیگر همه به یک چیز اشاره کردند و آن نداشتن زیر ساخت‌های مناسب فرهنگی در شهر مشهد. یعنی پایتخت معنوی ایران و دومین کلان شهر مذهبی جهان با بیش از سه میلیون جمعیت به اندازه کافی سینمای استاندارد ندارد، سالن تئاتر مناسب برای تمرین و اجرا ندارد، نگارخانه، تماشاخانه، فرهنگسرا و خانه فرهنگ یا ندارد یا کم دارد و یا بی کیفیت است، سالن مناسب برگزاری کنسرت موسیقی اگر دارد که ندارد مجوز برگزاری ندارد، موزه و کتابخانه مرکزی‌اش فاقد برنامه است. مشهد حتی کتاب فروشی‌های معتبر و بازار کتاب به تعداد انگشتان یک دست ندارد برای همین با وجود حضور مقبره بزرگانی چون فردوسی و اخوان ثالث در مشهد خبری از برنامه‌های ملی و بین‌الملی در حوزه فرهنگ و هنر نیست. برای همین هیچ فرش قرمزی، هیچ جشنواره مهمی و هیچ اتفاق هنری به جز جشنواره فرهنگی و هنری امام رضا (ع) در سال در مشهد برگزار نمی‌شود. این در حالی است که تمام هنرمندان مشهدی مقیم تهران با افتخار حاضر بودند و هستند به مشهد بیایند و شهرشان را کمک کنند. شهری که روزگاری خانه تئاتر هنرمندان بسیاری بوده است، شهر و استانی که در موسیقی با نام آورانی چون محمد رضا شجریان، زنده یاد پرویز مشکتایان، کیوان ساکت، استاد نظر محمد سلیمانی، استاد حسین یگانه، استاد حاج قربان سلیمانی و خیلی های دیگر نگینی است در پهنای هنر موسیقی ایران و در تمام رشته‌های هنری از نقاشی تا هنرهای مجسمی بزرگانی دارد امروز یتیم و بدون پشتوانه حمایت های فرهنگی رها شده است. اصلا معلوم نیست معاون فرهنگی شهرداری و دیگر نهادهای فرهنگی در این شهر خواب زده از هنر درگیر چه کار مهمی هستند که حاضر نیستند از خواب بیدار شوند یا قرار نیست اصلا از خواب بیدار شوند.
* فعال فرهنگی