گروه تاریخ و اقتصاد: اول جولای سالروز تولد رابرت فوگل، اقتصاددان آمریکایی است. او در سال 1993 به همراه دوگلاس سیسیل نورث به‌خاطر «پژوهش‌های جدید در زمینه تاریخ اقتصادی توسعه، کاربرد نظریه اقتصادی روش‌های کمی در توضیح تغییرات نهادی و تاریخی»، جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد. وی چهار سال پس از مهاجرت خانواده‌اش از اودسای روسیه به آمریکا، در شهر نیویورک متولد شد. خانواده او وقتی وارد بندر نیویورک شدند حتی یک پنی نداشتند. آنها به زحمت واحد شغلی کوچکی را اداره کردند و به فوگل و برادرش امیدواری دادند که به آینده خوش‌بین باشند. فوگل به همراه برادر بزرگ‌تری که 6 سال در سن و 9 سال در درس از او جلوتر بود و نفوذ علمی فراوانی بر او داشت به تحصیلات خویش ادامه داد. وی در سال 1948 از دانشگاه کورنل لیسانس، در سال 1960 در رشته آمار از دانشگاه کلمبیا فوق لیسانس و در سال 1963 از دانشگاه جان هاپکینز دکترا گرفت.
فوگل ابتدا به فیزیک و شیمی علاقه داشت اما سپس به سمت اقتصاد و تاریخ گرایش پیدا کرد به امید اینکه راه‌حل‌هایی برای مشکلات اجتماعی از جمله گرفتاری بزرگ بیکاری پیدا کند.
فوگل در دانشگاه کورنل، به روابط میان تاریخ و اقتصاد علاقه‌مند شد. او برای آنکه تاثیر وقایع تاریخ روز را بر اقتصاد بررسی کند، به ارتقای روش‌های کمی پرداخت. فوگل در دانشگاه جان هاپکینز، پایان نامه دکترای خود را به راهنمایی و نظارت سیمون کوزنتس ( برنده جایزه نوبل در سال 1971) تهیه کرد. فوگل با رهنمودهای کوزنتس، تلاش کرد تا به تشریح اثر توسعه راه‌آهن بر رشد بازار آمریکا در قرن نوزده بپردازد. در سال 1981، فوگل به دانشگاه شیکاگو بازگشت تا جایگزین جورج استیگلر شود.
وی به‌خاطر نظریه‌های رادیکالش شهرت دارد. نخستین بار ارائه این نظریه باعث شهرتش شد که ابداعات کوچک و نه اختراعات عظیم است که اساس و استخوان‌بندی صنعتی شدن جوامع را تشکیل می‌دهد و بر همین مبنا استدلال کرد که راه‌آهن تاثیر چندانی بر اقتصاد آمریکا نداشته است. طبق نظر فوگل و اِنگرمن، این دیدگاه از تفسیر سنتی اقتصاد از برده داری و مجادله میان مدافعان و منتقدان این امر شروع شد و با نوشته‌های مورخانی همچون فیلیپس و استانلی ال کین ادامه یافت. بعدها فوگل و اینگرمن چنین مطرح کردند که حتی مورخانی همچون ریچارد هوستادتر و کِنِث استمپ که یک یا چند جنبه از این دیدگاه سنتی را مورد سوال قرار دادند نیز کار بردگان را دون‌پایه محسوب نکردند.
بیشترین شهرت فوگل به‌خاطر طرفداری از روش‌های مقداری در تاریخ است. فوگل به کاربرد مدل‌های ریاضی و روش‌های آماری در اقتصاد برای مطالعه فرآیندهای پیچیده طولانی مدت علاقه داشت. بیشترین پژوهش‌های وی بر بازیابی داده‌ها و اطلاعات از روابط میان رفتارهای گذشته و حال خانوارها متمرکز است؛ نظیر محاسبات سری زمانی متغیرهایی مانند پس‌انداز، میزان مشارکت زنان، میزان تولد و مرگ‌ومیر، تحرک اجتماعی و اقتصادی و میزان مهاجرت. حوزه مطالعات اقتصادی فوگل طبق تقسیم‌بندی ارائه شده توسط مارک بلاگ، تاریخ اقتصاد آمریکا است.
فوگل در کتاب «گذرگاه زمان» که با همکاری استانلی اِنگرمن نوشت و در سال ۱۹۷۴ به چاپ رساند، اظهار می‌کند که برده‌ها در آمریکای جنوبی نسبت به برخی کارگران صنایع در شمال، زندگی بهتری دارند. کتاب مزبور، مجادلاتی را ایجاد کرد و برخی صاحب‌نظران به اشتباه، فوگل را به دفاع از برده‌داری متهم کردند. فوگل مطالعه‌ای میان رشته‌ای پنج ساله دارد که به بررسی دوره زندگی چهل هزار سرباز جنگاور در جنگ جهانی دوم می‌پردازد. هدف از این مطالعه آن است که اثر عوامل اقتصادی- اجتماعی و زیستی- پزشکی دوران بچگی و نوجوانی را بر پیشرفت بیماری‌های خاص در میانسالی و پیری اندازه‌گیری کند. این پژوهش با همکاری ۹ محقق جوان از سایر موسسات، در نظر داشت تا شواهدی دال بر کاهش شدید نرخ میزان مرگ‌ومیر در افراد با سنین بالای ۶۵ و به‌ویژه ۸۵ را از سال ۱۹۶۸ نشان دهد.
پیرامون موضوع تاریخ اقتصادی، کتاب‌های محدودی را می‌توان یافت که همچون کتاب فوگل، تا این حد اثرگذار بوده باشد. مباحثات خلاف عینیت وجود و تحلیل هزینه- فایده، او را به ابداع‌کننده روش‌شناسی تاریخی- اقتصادی مبدل ساخته است. زمینه دیگر تحقیقات فوگل، جمعیت شناسی و به‌طور خاص، بررسی تغییرات نرخ مرگ‌ومیر در طول زمان و رابطه آن با تغییرات استانداردهای زندگی در طول قرن‌ها بوده است. تحقیقات وی در این رابطه، در مقایسه با سایر زمینه‌های تحقیقی‌اش، به میزان کمتری بحث‌انگیز بوده است.
آکادمی سلطنتی علوم سوئد درباره تحقیقات وی چنین اظهار کرده است: «چاپ کتاب فوگل در سال 1964، پیشرفت علمی غیرمنتظره‌ای در نقش راه‌آهن در اقتصاد آمریکا به همراه داشت.» فوگل در سال 1977 رئیس انجمن تاریخ اقتصاد، 1980 رئیس انجمن تاریخ علوم اجتماعی و از سال 1978 به‌عنوان رئیس برنامه‌ریزی دفتر ملی تحقیقات اقتصادی آمریکا فعالیت داشته است. همچنین رئیس بنیاد وال گرین و رئیس مرکز اقتصاد جمعیت نیز بود. او در تاریخ 11 ژوئن سال 2013 درگذشت.
منبع:
- سایت رابرت فوگل
- کتاب جوایز نوبل اقتصاد، تهران: محمود قنادان، موسسه انتشارات دانشگاه تهران.