سایه‌های سنگین!

گروه ورزش: به نظر می‌رسد تابستان ۹۴ را باید یکی از کم‌سروصداترین تابستان‌های تاریخ لیگ حرفه‌ای در فوتبال ایران دانست. در شرایطی که تیم‌های دسته برتری به دلایل مختلف -از جمله مشکلات مالی- تحرک چندانی در زمینه جذب بازیکنان جدید نداشته‌اند، روی نیمکت‌های مربیگری هم اوضاع تقریبا از همین قرار است و کمتر تیمی حاضر شده کادر فنی‌اش را برای فصل جدید تغییر بدهد. این اتفاق به هر دلیلی که رخ داده باشد، می‌تواند یک حادثه «ویژه» برای فوتبال ایران باشد؛ فوتبالی که طی سال‌های اخیر به تغییر مربی عادت کرده بود، اما حالا در این زمینه یک فصل راکد نقل‌وانتقالاتی را پشت سر می‌گذارد.

فقط یک تیم از بین مدعیان

بیشتر باشگاه‌های ایرانی لیگ پانزدهم را با همان مربیانی شروع می‌کنند که لیگ چهاردهم را با آنها به پایان رسانده بودند. این موضوع در مورد تیم‌های مدعی هم به غیر از یک استثنا صادق است؛ استقلال! آبی‌ها که حتی در مقطع پایانی فصل گذشته هم زمزمه‌هایی در مورد تغییر سرمربی‌شان به گوش می‌رسید، در نهایت بعد از پایان لیگ چهاردهم دست به کار شدند و با عزل امیر قلعه‌نویی، پرویز مظلومی را به جایش نشاندند. در مورد سایر مدعیان سنتی اما هیچ تغییری نسبت به فصل بهار رخ نداده است. حسین فرکی که اوایل حضورش در اصفهان روزهای سختی را پشت سر می‌گذاشت، بعد از آن قهرمانی عجیب به ثبات رسیده و کارش را با سپاهان ادامه خواهد داد. تراکتورسازان نیز به رغم همه حرف و حدیث‌هایی که وجود داشت تونی اولیویرا را برگرداندند تا شاید این بار طلسم نایب‌قهرمانی‌هایشان بشکند و یک پله صعود کنند. فولاد خوزستان هم از اسکوچیچ راضی بود و با این مربی ادامه خواهد داد، درست مثل ذوب‌آهن که محال بود قید گل‌محمدی را بزند. مسوولان نفت تهران هم پس از آنکه توانستند منصوریان را حفظ کنند و اجازه پیوستنش به استقلال را ندهند، حالا تمرینات‌شان را با او از سر گرفته‌اند. این ثبات، حتی در پرسپولیس هم به چشم می‌خورد؛ تیمی که در طول لیگ چهاردهم سه مربی عوض کرد، اما کارش را برای فصل جدید با برانکو ایوانکوویچ آغاز کرده است.

روزهای تاریخی میانه جدول

در فوتبال ایران معمولا رسم بر این بوده که با پایان فصل، تیم‌های میانه جدولی در باد آرزوهای بزرگ دست به تغییرات وسیع روی نیمکت مربیگری‌شان بزنند. با این حال اما، امروز هیچ‌یک از این قبیل باشگاه‌ها کادرفنی‌شان را تغییر نداده‌اند تا یک اتفاق عجیب رخ داده باشد. مجید جلالی در سایپا تا آستانه خداحافظی پیش رفت، اما در نهایت ابقا شد. مسوولان صبای قم به مهدی تارتار اعتماد کردند و او را در مسند هدایت این تیم باقی گذاشتند، شبیه همان اتفاقی که در پدیده مشهد برای علیرضا مرزبان رخ داد. همچنین فراز کمالوند هم در گسترش فولاد باقی ماند تا در لیگ پانزدهم نیز به کار خودش ادامه بدهد.

سونامی در پایین جدول

روزگار تیم‌های ناموفق و پایین جدولی اما کاملا متفاوت است. در حال حاضر فیروز کریمی از ملوان جدا شده و این تیم هنوز سرمربی جدیدش را نشناخته است. همچنین پیکان که به لطف رای کمیته استیناف به لیگ برتر بازگشت، در جست‌وجوی یک کادر فنی جدید است، چرا که مسوولان این باشگاه دیگر به هیچ‌وجه قصد ادامه همکاری با صمد مرفاوی را ندارند. از سوی دیگر سیاه‌جامگان که با رضا مهاجری به لیگ برتر صعود کرد، این مربی را کنار گذاشت تا فصل جدید را با رسول خطیبی شروع کند. از همه مبهم‌تر اما داستان فولادنوین است؛ تیمی که قطعا باید امتیازش را به یک باشگاه دیگر واگذار کند. طبیعی است که اول باید جانشین فولادنوین در لیگ برتر را بشناسیم و تا بعد در مورد اینکه کادرفنی‌اش تغییر داشته یا نه حرف بزنیم. چند تغییر رخ داده در بین تیم‌های فانوس به دست و تازه‌وارد، لیگ برتر ایران را از ثبت یک رکورد بی‌سابقه در زمینه ثبات مربیان محروم کرد؛ هرچند در همین منطقه هم قرار شده تیمی مثل استقلال صنعتی به همکاری خودش با عبدالله ویسی ادامه بدهد.

آلترناتیوهای بزرگ

از بین مربیان مطرح ایرانی، در حال حاضر تنها علی دایی و امیر قلعه‌نویی بدون تیم هستند که البته نام آنها مدام در حوالی باشگاه‌های پیکان و ملوان به گوش می‌رسد. با این حال اگر در زمان باقی‌مانده تا شروع فصل جدید مقصد این دو مربی مشخص نشود، سایه آنها در تمام طول لیگ پانزدهم روی سر مربیان مختلف سنگینی خواهد کرد. به هر حال این دو مربی اسم و رسم‌دار که لیگ چهاردهم را روی نیمکت پرسپولیس و استقلال شروع کردند، می‌توانند هر مدیری را برای یک تغییر اساسی در زمان ناکامی وسوسه کنند. شاید از همین جهت، مربیان لیگ برتری آرزو می‌کنند دایی و قلعه‌نویی هم با ملوان و پیکان توافق کنند و بدون تیم نمانند!