با توجه به شرایط موجود اقتصادی کشور، علاوه بر کنترل حجم نقدینگی و هدایت منابع به سمت فعالیت‌های اقتصادی مولد، نحوه تامین مالی برای تخصیص منابع به سمت تولید از اهمیت خاصی برخوردار است.

در این زمینه می‌توان از بستر بازار سرمایه در توسعه مالی، گسترش فرهنگ سرمایه‌گذاری و مشارکت عمومی و پیاده‌سازی بنیان‌های عملی و تجربی بر اساس ویژگی‌های بومی بخش‌های مختلف اقتصاد کشور استفاده کرد.

تامین منابع مالی بلندمدت می‌تواند از طریق بازار سرمایه با روش‌ها و ابزارهای مالی مناسب که توسط کارشناسان خبره مالی طراحی شده انجام بگیرد.

وجود ابزارهای متنوعی مانند انواع اوراق بهادار اسلامی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری با واحد‌‌های قابل معامله، صندوق‌های سرمایه‌گذاری نوآورانه، اسناد خزانه اسلامی و اوراق تجاری اسلامی در بازار سرمایه، امکان دستیابی به اهداف تولید و عرضه مسکن بدون آثار تورمی را فراهم می‌سازد.

از جمله این ابزارهای نوین مالی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری زمین و ساختمان هستند؛ موضوع فعالیت صندوق سرمایه‌گذاری زمین و ساختمان، جمع‌آوری پس‌اندازهای خرد و کلان و اختصاص آن به ساخت پروژه‌های ساختمانی مشخص و سپس فروش واحدهای ساختمانی پروژه یاد شده و تقسیم عواید ناشی از این فعالیت بین سرمایه‌گذاران است.

فعالیت صندوق‌های زمین و ساختمان، جمع‌آوری وجوه متقاضیان سرمایه‌گذاری در صندوق، ساخت پروژه ساختمانی، پیش‌فروش واحدهای ساختمانی پروژه و در‌ نهایت تقسیم عواید ناشی از این فعالیت بین سرمایه‌‌گذاران است. در صندوق‌های سرمایه‌‌گذاری زمین و ساختمان سرمایه‌‌گذاران با توجه به ‌میزان واحدهای سرمایه‌‌گذاری خریداری شده در پروژه شریک خواهند بود و در پایان عمر صندوق نیز بعد از فروش پروژه، درآمدهای حاصل با توجه به میزان سرمایه‌گذاری میان افراد تقسیم می‌شود.

در راستای جذب سرمایه عموم مردم در پروژه‌ها، دولت سیاست راه‌اندازی صندوق‌های زمین و ساختمان را در دستور کار قرار داد؛ به‌طوری که شهریور ماه سال گذشته نخستین صندوق زمین و ساختمان با عنوان «صندوق نسیم» راه‌اندازی شد؛ به منظور بررسی عملکرد صندوق‌ نسیم به‌عنوان نخستین صندوق زمین و ساختمان با وجود گذشت یک‌سال از تشکیل آن، صفحه امروز باشگاه اقتصاددانان به عملکرد این صندوق و راه‌های بهبود فعالیت‌ صندوق‌های زمین و ساختمان در آستانه تاسیس اختصاص دارد: