سه پیشنهاد رئیس اتاق ایران به هیات آلمانی
کشورهای منطقه، نیاز بالایی به تامین نیازهای حوزه سلامت دارند و براساس آماری که به‌دست آمده است، یک‌سوم از کل تولید و تجارت دارو را به خود اختصاص می‌دهد. در واقع، منطقه آسه‌آن و اوراسیا و کشورهای عربی که اطراف ایران هستند، جمعیتی معادل یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون نفر دارند که نیازهای دارویی آنها باید رفع شود. وی اظهار کرد: آینده روشنی را می‌توان برای شرکت‌های تولیدی دارو و محصولات و تجهیزات پزشکی متصور بود، بنابراین وقتی هیات‌های اروپایی به ایران می‌آیند، یکی از محورهایی که مورد بحث و مذاکره قرار می‌گیرد، در حوزه دارو و سلامت و تجهیزات پزشکی است که در آینده از ظرفیت‌های مناسبی برخوردار است. جلال‌پور ادامه داد: در سایر زمینه‌ها و حوزه‌های اقتصادی نیز می‌توان فعالیت‌های تجاری میان ایران و آلمان را گسترش داد. البته در حوزه‌های زیست‌محیطی نیز بعد از اجلاس اخیر فرانسه، قرار بر این است که اقدامات مثمرثمری از سوی ایران صورت گیرد که در این زمینه هم می‌توان همکاری‌های جدی را با آلمان آغاز کرد.
وی با بیان اینکه تا پایان سال ۹۴، دو هیات ایرانی یکی به سرپرستی وزیر امور اقتصادی و دارایی ایران و همراهی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و دیگری به سرپرستی رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران به آلمان سفر خواهند کرد تا زمینه‌های همکاری میان ۲ کشور بیش از گذشته مساعد شود، گفت: با توجه به شنیده‌ها از منابع موثق، طی ماه‌های آتی نیز صدراعظم آلمان [مرکل] به ایران سفر خواهد کرد و امیدواریم بتوانیم قراردادهای همکاری مناسبی در این زمینه میان دو کشور داشته باشیم. جلال‌پور، به موضوع آموزش در بخش‌های مختلف اقتصادی ایران اشاره و خاطرنشان کرد: امیدواریم بتوانیم که روابط آموزشی را گسترش دهیم، این در حالی است که هفته آینده نیز فعالان اقتصادی به همراه رئیس‌جمهوری اسلامی ایران، به ایتالیا و فرانسه سفر کرده و با فرانسه تفاهم‌نامه همکاری امضا خواهیم کرد که امیدواریم بتوانیم نظیر این تفاهم‌نامه آموزشی را با آلمان هم داشته باشیم. وی خواستار برگزاری روز اقتصاد آلمان در ایران و روز اقتصادی ایران در آلمان شد و گفت: چنانچه سرعت عمل لازم را داشته باشیم، باید در این فرصت پیش‌آمده، نهایت همکاری را با آلمان داشته باشیم. به گفته جلال‌پور، ایران به ۴۰ هزار تخت بیمارستانی نیاز دارد که هر کشوری که در این زمینه سرمایه‌گذاری کند، می‌تواند حداکثر ۴ ساله بازگشت سرمایه‌اش را شاهد باشد؛ البته ایران قصد دارد پالایشگاه پلاسمای خون بسازد که این کار می‌تواند با مشارکت آلمانی‌ها صورت گیرد؛ اما قراردادهای لازم نیز از سوی یک بانک ایرانی به امضا رسیده که قابلیت سرمایه‌پذیری را دارد.
وی افزود: در زمینه تولید دارو نیز می‌توان همکاری‌هایی صورت داد. کما اینکه در حال حاضر شرکت‌های مشترکی با ایتالیا و فرانسه در حال فعالیت هستند. وی به راه‌اندازی مرکز مجهز پزشکی در ایران تاکید کرد و گفت: این مرکز می‌تواند به جای مراکز اروپایی برای کشورهای منطقه، در ایران فعالیت داشته باشد، به گونه‌ای که جمعیت منطقه به جای سفر به اروپا برای معالجه، به این مرکز مراجعه کنند. بریگینه سیپریس، معاون وزیر اقتصاد و انرژی آلمان در این دیدار گفت: حضور هیات آلمانی با ۴۰ شرکت سرمایه‌گذار و صاحب‌نام در ایران، آن‌هم یک روز بعد از اجرایی شدن برجام می‌تواند اتفاق مثبتی باشد و این در حالی است که ایران مجددا متصل به اقتصاد جهانی شده است و می‌تواند با سرعت خوبی، اقتصاد خود را شکوفا کند. معاون وزیر اقتصاد و انرژی آلمان افزود: ایران پتانسیل‌های بالقوه‌ای دارد که باید به خوبی از آن بهره گیرد، این نکته را هم البته باید توجه داشت که در آینده، نقش نفت در اقتصاد کشورها کمرنگ‌تر می‌شود و می‌توان تکیه بیشتری بر انرژی‌های تجدیدپذیر و پایدار داشت، بنابراین ایران هم باید در این حوزه وارد سرمایه‌گذاری شده و خود را از اقتصاد نفتی خارج کند. وی تصریح کرد: ایران می‌تواند به‌عنوان کشور هاب منطقه، جایگاه خوبی برای انتقال تکنولوژی میان کشورهای اروپایی و منطقه باشد و نقش خوبی در آینده اقتصادی منطقه ایفا کند، البته برای آلمان مهم است که در منطقه، آرامش و امنیت برقرار باشد اما به هرحال ایران می‌تواند با جذب سرمایه‌گذار، نیاز ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت منطقه را هم تامین کند. سیپریس با اشاره به درخواست ایران برای گسترش همکاری‌ها در حوزه تجهیزات پزشکی و دارویی، خواستار این شد که آمار دقیقی از میزان نیازهای ایران به آلمان ارائه دهد و ظرفیت خوبی را نیز برای حضور شرکت‌های آلمانی در این حوزه فراهم کند، ضمن اینکه آلمان پیشرفت‌های مناسبی را در حوزه تجهیزات و قطعات مورد نیاز قلب، پا و سایر قسمت‌های بدن داشته است و می‌تواند در انتقال تکنولوژی و این تجهیزات به ایران گام‌های موثری را بردارد. وی گفت: آلمان در حوزه آموزش، تلاش‌های بسیار جدی و کاربردی انجام داده و البته مراحل آموزش در آلمان دو بخشی است که بخشی از آن به‌صورت تئوری و در مدارس و بخشی دیگر به‌صورت عملی در کارخانه است. البته این موقعیت تنها از سوی شرکت‌های آلمانی که در این زمینه سرمایه‌گذاری کرده‌اند قابل انجام است و به‌طور قطع به این شیوه آموزش نمی‌توان میان ایران و آلمان تکیه کرد، چراکه کارخانه‌های خاصی این سرمایه‌گذاری را صورت داده‌اند.
ارسال نظر