طعام بهشتی توسعه
آقای نوردهاوس، ۷۷ ساله، استاد دانشگاه ییل و آقای رومر ۶۲ ساله استاد دانشگاه نیویورک است. اعلام اعطای جایزه نوبل به این دو اقتصاددان در همان روزی صورت گرفت که نهاد مرتبط با تغییرات آب و هوایی در سازمان ملل با انتشار گزارشی نسبت به تبعات بسیار منفی تغییرات آب و هوایی بر اقتصاد جهان هشدار داد و از دولت‌ها خواست با سرعت بیشتری نسبت به این موضوع واکنش نشان دهند. دبیرکل آکادمی سلطنتی علوم سوئد اعلام کرد: «پیام این است که کشورها باید برای حل برخی از این مشکلات همکاری بین‌المللی داشته باشند.» دو برنده جایزه نوبل اقتصاد نسبت به آینده خوشبین هستند. آقای رومر در کنفرانس خبری پس از اعلام نام برندگان جایزه نوبل اقتصاد گفت: «امروزه یک مشکل بزرگ این است که مردم تصور می‌کنند حفاظت از محیط‌زیست آن‌قدر پرهزینه و دشوار است که بهتر است نادیده گرفته شود گویی اساسا مشکلی وجود ندارد، اما اگر بر حل مشکل تمرکز کنیم توانایی شگفت‌آوری برای رفع آن خواهیم داشت.» آقای نوردهاوس از دانشگاه ییل فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۹۶۷ از ام‌آی‌تی مدرک دکترای اقتصاد گرفت. او سپس به دانشگاه ییل بازگشت و تاکنون در این دانشگاه به تدریس مشغول بوده است.
در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ نگرانی‌ها درباره آلودگی هوا سبب شد اقتصاددان‌ها به این نتیجه برسند که اعمال مالیات موثرترین شیوه مهار آلودگی است. آنها اعلام کردند دولت باید بر انتشار گازهای گلخانه‌ای مالیات اعمال کند. آقای نوردهاوس یکی از نخستین هواداران دریافت مالیات از صنایع آلوده‌کننده بود و معتقد بود بهترین راه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای محاسبه هزینه میزان ثابت از انتشار این گازها و ملزم کردن کارخانه‌ها یا دولت‌ها به پرداخت این هزینه است. کمیته جایزه نوبل آقای نوردهاوس را به خاطر تحقیقاتش در اثبات اینکه کارآ‌ترین روش حل مشکل گازهای گلخانه‌ای تدوین و اجرای طرحی بین‌المللی برای اعمال مالیات بر انتشار این گازها در سطح جهان است شایسته دریافت جایزه نوبل دانست. او همچنین در پدید آوردن مدلی که به اقتصاددان‌ها امکان می‌دهد هزینه تغییرات آب و هوایی را تحلیل و محاسبه کنند نقش داشته و مورد ستایش قرار گرفته است. در واقع تحقیقات او مبنای گزارشی است که روز دوشنبه از سوی پنل سازمان ملل درباره خطرات تغییرات آب و هوایی منتشر شد.
در این گزارش هشدار داده شده است که اجتناب از زیان‌های حاصل از تغییرات آب و هوایی مستلزم آن است که جامعه جهانی به سرعت تغییراتی را در مقررات زیست‌محیطی در فراگیر‌ترین شکل ممکن ایجاد کند. آقای رومر در تحقیقات خود به نقش پیشرفت‌های فناوری در رشد اقتصادی پرداخته است. تمایل به درک علل افزایش سرعت رشد اقتصادی که از انقلاب صنعتی آغاز شد، انگیزه او برای انجام این تحقیقات بوده است. اقتصاددان‌ها از گذشته‌های دور، ظهور ایده‌های جدید را یک طعام بهشتی تلقی کرده‌اند، به این معنا که آنها معتقد بوده‌اند این ایده‌ها مسلما مهم و تاثیرگذار هستند اما دولت‌ها نمی‌توانند بر آنها کنترل داشته باشند. ایده مهم آقای رومر این بوده که اثبات کرده سیاست‌گذاران می‌توانند به رشد نوآوری‌ها و فناوری کمک کنند. برای مثال آنها می‌توانند در تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری کنند یا قوانین حامی حقوق معنوی تدوین کنند طوری که در آن، پاداش‌های کافی برای ایده‌های جدید در نظر گرفته شود بدون آنکه به مخترعان و نوآوران اجازه داده شود، برای همیشه این پاداش‌ها را در انحصار خود نگه دارند.
او استدلال می‌کند که تفاوت‌های ملی در این نوع سیاست‌های عمومی به تفاوت در نرخ رشد اقتصاد کشورها منجر می‌شود. آقای رومر در یک مصاحبه اعلام کرد ارزش کار او در دقت بخشیدن به ایده‌ای است که در نگاه اول مبهم بوده است. تحقیقات او به مشاهده ارتباط‌هایی که در نگاه اول واضح نبوده‌اند، کمک کرده است. به‌طور خاص کار آقای رومر ارزش همکاری بین‌المللی در حوزه تدوین مقررات و سرمایه‌گذاری‌ها در زمینه فناوری را نشان داده است. در حالی که بخشی از جهان قادر است نیازهای مادی خود را تامین کند جوامع بزرگ‌تر معمولا ایده‌های بیشتری را خلق می‌کنند و می‌توان این ایده‌ها را به اشتراک گذاشت. آقای رومر می‌گوید: «شاید مهم‌ترین بخش جهانی‌سازی، به اشتراک‌گذاری دانش است طوری که میلیاردها نفر از مردم جهان بتوانند از آن استفاده کنند.»
او در مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۵ نوشته است از برخی نظریه‌های رشد اقتصادی انتقاد کرده و علت این انتقاد آن است که به باور او، نظریه‌های یاد شده به جای شفاف کردن ایده‌ها آنها را مبهم‌تر و دشوارتر برای فهم می‌کنند. او معتقد است برخی اقتصاددان‌ها باورهای سیاسی را پوشش علم معرفی می‌کنند به این معنا که گرایش‌های سیاسی به‌عنوان علم جلوه داده می‌شود. در سال ۲۰۱۶ آقای رومر به سمت اقتصاددان ارشد بانک جهانی برگزیده شد که برای یک اقتصاددان متخصص توسعه مقامی بسیار پرافتخار است اما او ۱۵ ماه بعد از این سمت استعفا داد و علت آن بود که او معتقد بود ارزیابی مثبت بانک جهانی از سیاست‌های اقتصادی شیلی تحت تاثیر ملاحظات سیاسی صورت گرفته است.
آقای رومر پسر روی رومر، فرماندار پیشین ایالت کلرادو است. او در سال ۱۹۸۳ از دانشگاه شیکاگو دکترای اقتصاد گرفت و به دنیای تدریس و کار علمی بازگشت. از مدت‌ها پیش تصور می‌شد که آقای رومر و آقای نوردهاوس برنده جایزه نوبل اقتصاد شوند اما کسی تصور نمی‌کرد آنها به‌طور مشترک این جایزه را تصاحب کنند. سال گذشته میلادی آقای روبرت تیلر به خاطر تحقیقات برجسته‌اش در حوزه پیش‌بینی رفتار اقتصادی انسان‌ها جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد. تحقیقات او بسیاری از اقتصاددان‌ها را متقاعد کرد که به رفتار انسان‌ها توجه بیشتری داشته باشند و نیز دولت‌ها را متقاعد کرد به علم اقتصاد توجه بیشتری داشته باشند. او نشان داد انسان‌ها به شکل قابل پیش‌بینی رفتار غیرعاقلانه و غیرمنطقی انجام می‌دهند. رفتارهایی که نظریه‌های اقتصادی توانایی توصیف آنها را ندارند.
ارسال نظر