در صورتی که به اذعان تجربه جهانی، باید صراحتا بگوییم منافع ملی موضوعاتی نیستند که صرفا با شعار و تریبون‌داری تحقق پیدا کند، بلکه نیازمند یک نگرش فراگیر، آینده‌نگرانه و همه‌جانبه در میان سیاست‌گذاران و تصمیم‌سازان کلان و مدیران ارشد دولتی در رابطه با حفظ منافع ملی است. متاسفانه فعل و انفعال‌ها در عرصه اقتصادی در چند دهه اخیر حاکی از آن است که حتی ما در مفهوم منافع ملی هم به یک جمع‌بندی منسجم و یکپارچه و مورد اتفاق جمعی در سطح مردان اقتصادی نرسیده‌ایم و اینکه چه مسائلی باید جزو منافع ملی محسوب شود، هنوز در هاله‌ای از ابهام و مورد مناقشه است، چه برسد به اینکه بخواهیم بر دستیابی به آنها عزم ملی ایجاد کنیم.

رهبر معظم انقلاب نیز سال گذشته در دیدار با کارگزاران نظام تاکید کردند که: «مساله اینجا است که منافع ملی را چه‌جوری تعریف کنیم، چه‌جوری شناسایی کنیم؛ چه چیزی را واقعا منافع ملی بدانیم و چه چیزی را نه.» بر این اساس شاید بهتر است به‌جای دور خود چرخیدن، یکی از مهم‌ترین اولویت‌های اقتصادی کشور را تبیین این موضوع بدانیم که منافع ملی ما در دوره تشدید تحریم‌ها چگونه باید شناسایی و حفظ شود و چه راهکارهایی برای تبدیل تهدیدها به فرصت‌ها وجود دارد.

واقعیت غیرقابل کتمان این است که به هرحال تحریم‌ها، مشکلات و سختی‌هایی را برای کشور به دنبال خواهد داشت ولی اگر بتوانیم مبتنی بر یک چارچوب منظم پیش برویم، انرژی و توانی که صرف مهار تحریم‌ها می‌شود، می‌تواند در لابه‌لای دشواری‌های ناشی از آن، گره‌گشا و فرصت‌آفرین باشد.