حمله گاز‌انبری به فقرا
اما ساده‌انگاری است اگر تصور کنیم شیوع فراگیر و مرگبار ویروس کرونا در منطقه آمریکای لاتین صرفا حاصل سیاست‌های پوپولیستی است. در شیلی و پرو که دارای حکومت‌های راست میانه‌رو و تکنوکرات هستند میزان شیوع ویروس کرونا از مکزیک بیشتر است. ممکن است این امر تا اندازه‌ای حاصل تصمیم مکزیک به انجام نشدن تست به شکل فراگیر باشد. نتیجه نیمی از تست‌های گرفته شده در این کشور مثبت بود و این یکی از بالاترین نرخ‌های مثبت شدن تست کرونا در جهان است. در انگلستان کمتر از یک درصد تست‌ها مثبت است.
اما هیچ تردیدی وجود ندارد که پرو و شیلی دچار مشکلات جدی هستند و این امر نشان می‌دهد حتی کشورهایی که از همان ابتدا موضوع همه‌گیری ویروس کرونا را جدی گرفتند و اقداماتی نظیر قرنطینه ملی را اجرا کردند نیز به‌شدت از این همه‌گیری لطمه دیده‌اند. تحلیلگران می‌گویند یکی از دلایل اصلی این وضعیت، شکاف رو به رشد ثروت در نابرابرترین منطقه جهان است. وضعیت مسکن و عدم امنیت شغلی سبب می‌شود مردم نتوانند فاصله‌گذاری اجتماعی را رعایت کنند حتی وقتی که دولت دستور داده چنین تدابیری اجرا شود.
و نیز وضعیت نامطلوب سیستم بهداشتی و درمانی بر شدت بحران می‌افزاید. رئیس برنامه آمریکای لاتین در گروه بحران می‌گوید: «آنچه به روشنی مشاهده می‌کنیم ارتباط بین نابرابری و نرخ بالای ابتلا به ویروس کرونا است. در پرو، شیلی و بخشی از کلمبیا اگرچه مقررات قرنطینه با سختگیری اجرا شد و دولت‌ها از آن حمایت کردند وضعیت بد اقتصادی سبب می‌شود مردم نتوانند این تدابیر را رعایت کنند. بازگشت اقشار متوسط و مرفه این کشورها از سفر خارجی یعنی از کشورهایی که ویروس به شکل گسترده در آنها شیوع پیدا کرده بود زمینه انتقال کرونا به کشورهای یاد شده را فراهم کرد. سپس فقر، شیوع این ویروس را تسهیل کرد و اکنون فقرا هستند که از این روند بیشترین اثر را پذیرفته‌اند.
نابرابری درآمدی در آمریکای لاتین در کنار وضعیت به‌شدت نامطلوب سیستم درمانی و بهداشتی به این معناست که شهروندان کم‌درآمد بسیار بیشتر از دیگران در معرض همه‌گیری ویروس کرونا قرار می‌گیرند. در واقع فقر و کرونا دو بحران اقتصادی و اجتماعی در منطقه آمریکای لاتین هستند. ۳۰ درصد جمعیت این منطقه زیر خط فقر زندگی می‌کنند و از هر ۵ نفر یک نفر زاغه‌نشین است. از سوی دیگر ۶۰ درصد مردم آمریکای لاتین در اقتصاد غیررسمی مشغول فعالیت هستند و بسیاری از آنها به بیمه بیکاری و دیگر امکانات دسترسی ندارند. افرادی که در اقتصاد غیررسمی کار می‌کنند عموما نمی‌توانند از خانه به کار ادامه دهند یا مرخصی استعلاجی بگیرند بنابراین بسیاری از آنها حتی در دوره قرنطینه به کار کردن ادامه دادند و حتی در صورتی که بیمار شده بودند در خانه نماندند. ثروتمندان بسیار راحت می‌توانستند از خانه به کار ادامه دهند و اگر بیمار می‌شدند از امکانات درمانی بهره می‌بردند.
نابرابری بر شدت بحران همه‌گیری افزوده و به‌دلیل این بحران عمیق‌تر خواهد شد. صندوق بین‌المللی پول نیز نسبت به کاهش شدید تولید ناخالص داخلی کشورهای این منطقه در سال‌جاری میلادی هشدار داده است.
