چلیپا افزود: زندگی این هنرمند از نظر زیبایی‌شناسی، موضوعیت، معرفت و ویژگی‌های هنری باید شناسایی و ‌شناسانده شود. حبیب به عنوان کسی که با قلم خود در راه انقلاب سخن گفت باید مورد بررسی و تعمق قرار گیرد و امیدوارم نسل جوان با تماشای این همه آثاری که حبیب خلق کرد قلم او را ادامه دهد. سیدحسام‌الدین سراج، خواننده، نیز در این مراسم گفت: حبیب همواره موجب دلگرمی و همبستگی دوستانش می‌شد و اگر کوچک‌ترین اختلافی پیش می‌آمد با مهارتی که داشت آن را برطرف و دوستان را دور هم جمع و به کار گروهی هدایت می‌کرد.

عبدالحمید قدیریان، نقاش پیشکسوت، نیز در این مراسم گفت: حبیب جوشش بسیاری داشت و دغدغه‌مند بود. یادمان نرود که تمامی آثار حبیب حاصل فرهنگ و‌ ایمان اوست. اگر می‌خواهیم حبیب را تبیین کنیم روی‌ ایمان و غایت نورانی حبیب کار کنیم. بی‌شک هر کسی این غایت نورانی و الهی را داشته باشد همانند حبیب ناآرام می‌شود. حبیب صداقت بسیاری داشت و با تمام وجود به اهل بیت علیهم السلام ارادت داشت و امکان نداشت حرف از عاشورا شود و گریه نکند. غیرممکن است هنرمندی با تمام وجود مطلبی را حس نکند و به خوبی آن را اجرا کند. همه هستی حبیب عاشورا را درک کرده بود و این درک در آثارش کاملا دیده می‌شود. محمدعلی رجبی دوانی، نقاش پیشکسوت و استاد دانشگاه تهران، نیز در این مراسم گفت: هنرمندانی همچون حبیب‌الله صادقی در کدام آینه نگاه کردند که این‌گونه آثاری را قلم زدند. قطعا در آینه فرشتگان نگاه کردند و به قلمشان حرکت دادند. رجبی افزود: هنر قدسی یعنی هنری که روح‌القدس در دست و زبان ما بگذارد. هنر چیزی جز تجلی حقیقت نیست پس ما چکاره‌ایم. کار هنرمند تنها آینه‌سازی است تا حق در آن تجلی کند. همانند حبیب صادقی که خود را آینه کرد تا تجلی حقیقت را درون آثارش ببینیم.