صادرات به‌عنوان موتور رشد و توسعه اقتصادی نقش کلیدی در عرصه اقتصاد جهانی کشورها ایفا می‌کند. یکی از مهم‌ترین ابزارهای استراتژی توسعه صادرات برخورداری از مزیت‌های نسبی در گردونه مبادلات خارجی است. یعنی اگر کشور دارای مزیت تولید باشد ناکارآیی نسبی در بازار رسانی کالا همچون بسته بندی، کنترل کیفی، استانداردهای تولیدی، حمل‌و‌نقل و ناآگاهی از تجارت جهانی امکان تجارت بین‌المللی را ناکارآمد می‌کند. بخش صادرات ایران به لحاظ نبود یک سیستم بازاریابی و بازرگانی مناسب و توانمند نتوانسته آنگونه باید توسعه یابد؛ به‌طوری‌که در مواردی به‌رغم برخورداری محصولات تولیدی از استانداردهای جهانی و حتی فراتر از آن به‌دلیل نبود سیستم تبلیغاتی و بازرگانی در بخش مبادلات خارجی نتوانسته جایگاه شایسته خود را در بازارهای جهانی به دست آورد و از طرفی حفظ بازارهای هدف و استمرار همکاری‌های تجاری با رعایت استانداردها و کیفیت محصولات و ثبات قیمت‌ها بسیار حائز اهمیت است.  تدوین قوانین تسهیل‌کننده در مبادلات تجاری، تقویت و روان‌سازی ارتباطات تجاری با کشورهای دیگر، حذف مقررات و موانع در تجارت خارجی، تامین مالی و اعطاء تسهیلات و سرمایه در گردش به واحدهای تولیدی، برندسازی و برندینگ در تجارت خارجی، تقویت بخش رایزنان بازرگانی در کشورهای هدف صادراتی و ایجاد کنسرسیوم‌های صادراتی با محوریت اتاق‌های مشترک از اموری هستند که در جهت توسعه صادرات و حضور در بازارهای جهانی باید مورد توجه قرار گیرد. 

اخبار مرتبط