وی به رسته‌های کاری مرتبط با صنف نبات، آبنبات و قندریز اشاره کرد و گفت: یک بخش کار در حوزه ما تولیدی‌های کوچک هستند که از ۳ تا ۱۰ کارگر دارند و بخشی دیگر فعالان در حوزه توزیع هستند که کار رساندن محصولات کارگاه‌های کوچک به فروشگاه‌ها و مراکز فروش را انجام می‌دهند، البته بخش صنعتی هم هست اما این بخش خسارات کمتری نسبت به دوبخش اولی که صحبت شد، متحمل شده است. اسلامی در رابطه با شوک‌کرونا بر بازار صنف خود نیز گفت: بخشی از محصولات ما مانند کیک و بیسکوئیت دارای تاریخ‌مصرف حداکثر ۴۰ روز تا دو ماه هستند که تمام محصولات اینگونه ما در سه‌ماه ابتدایی شیوع کرونا فاسد شدند، که یا معدوم یا خوراک گاوها در گاوداری‌ها شدند. وی تاکید کرد: اگر صدای صنف ما بلند نیست به‌دلیل این است که دیگر جانی در رمق نمانده و از کرونا فقط زخم نخورده‌ایم و در حقیقت مرده‌ایم.‌ اسلامی ادامه داد: بخش مهمی از مشتریان ما بچه‌های مدرسه‌ای و دانشجویان بودند که با تعطیلی مراکز آموزشی خوراک میان‌وعده دانش‌آموزان و دانشجویان که اغلب کیک و بیسکوئیت بود به‌طور کلی مشتری خود را از دست داد و تقریبا تولیدات ما دیگر مشتری ندارد.

 برخی کارفرماها به‌دنبال اخراج کارگران هستند

به گفته این فعال صنفی مشکل دیگر فعالان این صنف حقوق و بیمه کارگران است که شرایط به‌حدی وخیم شده که اکثر کارفرماها به‌دنبال خطایی از کارگران هستند تا آنها را اخراج کنند. او در رابطه با بسته‌های حمایتی هم گفت: شرایط سخت دریافت و میزان ناچیز آن مانع از دریافت کمک‌ها شده است و تقریبا در اتحادیه نبات و قند‌ریز بسته‌های حمایتی دریافت نشده‌اند. اسلامی به کاهش صادرات به‌عنوان مشکل دیگر فعالان این بخش اشاره کرد و توضیح داد: کشورهای عراق، افغانستان و پاکستان مشترهای ما بودند که به‌دلیل ارزان‌شدن ارز در چندهفته اخیر علاقه‌ای به خرید از ما ندارند. وی در پایان از قیمت‌گذاری شکر گلایه کرد و گفت: آخرین ضربه را دولت در قیمت‌گذاری شکر بر پیکره ما وارد کرد و با افزایش قیمت شکر به ۱۱‌هزار و‌۵۰۰ تومان، تولید عملا امکان‌پذیر نیست و شاید مابقی کارگاه‌ها هم به‌زودی تعطیل شوند.