امضای قانون اساسی مشروطه

۹ دی ماه ۱۲۸۵ ه.ش مظفرالدین شاه قاجار مصوبه قانون اساسی را امضا کرد. او ۱۰ روز پس از امضای این مصوبه درگذشت. این قانون دارای ۵۱ اصل بود که بعدا و چندبار اصلاحیه هایی به نام «متمم» بر آن اضافه شد. طرح قانون اساسی سال ۱۹۰۶ میلادی که آن را در آن زمان «نظام‌نامه» نامیده بودند به جای مجمع موسسان، از سوی چندحقوقدان و سیاستمدار انشا و در مجلس شورا که اعضای آن نیز به‌صورت خاص تعیین شده بودند، تصویب شده بود. نخستین جلسه مجلس شورا در کاخ گلستان تشکیل شد بعدا به میدان تاریخی بهارستان منتقل شد و بربالای سردر مجلس علامت «عدل مظفر» را نصب کردند، زیرا مظفرالدین شاه گفته بود که مشروط کردن اختیارات شاه و دولت (سه قوه حکومتی) و تعیین رئیس قوه‌مجریه (در آن زمان نخست‌وزیر) با تمایل و رای اعتماد مجلس، آرزوی قلبی و همیشگی او بوده است.

اصل سیزدهم قانون اساسی مشروط به نحوه انتشار مذاکرات نمایندگان مجلس در نشریات بود و در آن آمده بود:

«مذاکرات مجلس شورای ملی از برای آنکه نتیجه آنها به‌موقع به‌اجرا گذارده شود باید علنی باشد. روزنامه‌نویس و تماشاچی مطابق نظام‌نامه داخلی مجلس حق حضور و استماع دارند، بدون اینکه حق نطق داشته باشند. تمام مذاکرات مجلس را روزنامه‌جات می‌توانند به‌طبع برسانند بدون تحریف و تغییر معنی تا عامه‌ناس از مباحث مذاکره و تفصیل گزارشات مطلع شوند. هرکس صلاح‌اندیشی در نظر داشته باشد در روزنامه عمومی بنگارد تا هیچ امری از امور در پرده و برهیچ‌کس مستور نماند، لهذا عموم روزنامه‌جات مادامی‌که مندرجات آنها مخل اصلی از اصول اساسیه دولت و ملت نباشد مجاز و مختارند که مطالب مفیده عام‌المنفعه را و همچنین مذاکرات مجلس و صلاح‌اندیشی خلق را بر آن مذاکرات به‌طبع رسانیده، منتشر کنند و اگر کسی در روزنامه‌جات و مطبوعات بر خلاف آنچه ذکر شد و به‌اغراض شخصی چیزی طبع کنند یا تهمت و افترا بزنند قانونا مورد استنطاق و محاکمه و مجازات خواهد شد.»