شاه به تجربه دریافته بود که صاحبان ثروت‌های بزرگ می‌توانند به عامل محدودکننده قدرت سیاسی تبدیل شوند از این رو به صراحت نسبت به اینکه «ایران دچار هیات حاکمه تازه‌ای از سرمایه‌دارها» به‌عنوان جانشینان مالکان بزرگ سابق شود هشدار می‌دهد. او در پی یافتن مدلی از نظام اقتصادی بود که در آن دولت، قدرت سیاسی حاکم و تحت نظارت شخص وی دست بالا را در اقتصاد ملی داشته باشد.

- اقتصاد و دولت در ایران، موسی غنی‌نژاد، انتشارات «دنیای اقتصاد»، ص ۲۸۵