«...در ممالک مغرب زمین، از ملت، هرکس که قلمی دارد از هر طبقه که هست، ولو که دیوانه باشد، هرگاه مقاله‌ای به لحاظ منافع ملیه نوشته، به روزنامه‌ها بدهد، فردای آن خواهی دید که تمامی عقلای قوم، مقاله آن دیوانه را می‌خوانند. اگر حرف سودمندی دیدند، به آن عمل می‌بندند وگرنه، روی هم ترش نکرده چینی به ابرو نیاورده، می‌گذرند. بالعکس، هرگاه در مملکت ما، عاقلی از این مقوله چیزی بگوید یا نوشته در روی کاغذ به نظر عموم برساند، به سبب کوتاهی نظر و تنگی حوصله به یک‌باره صدا بلند می‌کنند که بابا چنین چیزی در عالم نمی‌شود. آن‌قدر «هو، هو» می‌کنند که آن عاقل دیوانه می‌شود» و حکایت همچنان باقی است.

منبع: مراغه‌ای، زین‌العابدین(۱۳۶۴) سیاحت‌نامه ابراهیم‌بیک، به نقل از تاریخ‌پژوهی.