بازار ارز در خیابان فردوسی
گرچه از دیرباز (۳۰۰ سال پیش)، بخشی از بازار تهران و بازارچه عودلاجان(تیمچه اکبریان یا تیمچه یهودیان) به صنف صرافان اختصاص داشته، اما به تدریج در زمان پهلوی اول و دوم و همین‌طور طی دهه‌های اخیر خرید و فروش و تامین ارز برای مسافران و گردشگران خارجی و دانشجویان خارج از کشور و بیماران و فعالان اقتصادی و... روند رو به رشد داشته است. صراف شخص یا سازمانی است که کسب‌وکارش تبادل سکه یا ارز یک کشور به پول رایج کشور دیگر است. صرافی یکی از مشاغل بسیار مهم و قدیمی در سراسر دنیاست که از گذشته‌های دور تا به امروز چم و خم آن در دست اقلیت یهودیان ثروتمند بوده است. خاندان فرحی و زرسالاران و... نمونه بارز مهم‌ترین صرافان موفق جهان هستند. مشاغلی که در بین اغلب یهودیان دنیا رایج است عبارتند از: پزشکی، تجارت، مس‌فروشی، نقره‌فروشی، فرش‌فروشی، عتیقه‌فروشی، پارچه‌فروشی، طلافروشی، عطاری، صرافی و...
پس از اجباری شدن نام خانوادگی در زمان رضاشاه، بسیاری از یهودیان این شغل‌ها را به‌عنوان نام خانوادگی برای خود برگزیدند. از جمله کسانی که در کار طلا، جواهر، سکه، تجارت، صرافی و... بودند، می‌توان به نام‌های ابریشمی، الماسی، زرگر، زرگرزاده، زرگران، زرین‌دست، زرین‌کوب، جواهریان، گوهری، صراف، صراف‌زاده، صراف‌پور، صراف‌نژاد، بانکی، طلایی، حکاکیان، طلاسازان، خاکشوری (خریدار خاک طلا از طلافروشی) و... اشاره کرد. بعضی از افراد نام‌های خانوادگی مرتبط با شغل خود را با پسوند ترکی‌چی برای خود انتخاب کردند. مانند: مسچی، قالیچی، فرشچی، نقره‌چی، عتیقه‌چی، ترمه‌چی و... برخی دیگر از یهودیان ایرانی نام‌های عبری دارند؛ مانند: حیم،هارونی، لاویان، لاوی، لوایی، لیویان(به معنی تعلق به طایفه لاویان) یا لئون، کوهن، کهن‌نژاد، کهن صدق، دیانی، دیان‌زاده، دیان‌پور و... چنانچه می‌بینیم اغلب واحدهای تجاری ایشان در راسته بازارهای خاص خود این نام‌ها را دارند.
ارسال نظر