بعد از خسروشاه فرزندش به سلطنت رسید. در این زمان پسر علاء‌الدین به نام سیف‌الدین محمد، به جای او به سلطنت غوریان رسید. وی از ابتدای سلطنت خویش،  به دنبال سرکوبی غزان بود که البته به ضرر وی انجامید و در جنگ با آنها از پای درآمد. به این ترتیب، غزان‌ در این دوره از قدرت خویش، بی‌رقیب ماندند و به مناطق غوریان و غزنویان حمله بردند و به پایتخت غزنویان هجوم آوردند. خسروشاه به علت ضعف، نتوانست در مقابل سپاه غزان بایستد و از آنها شکست خورد. وی در نهایت پایتخت را رها کرد و به طرف هندوستان آمد و لاهور را پایتخت خویش انتخاب کرد. از طرف دیگر، لشکر غوریان بعد از شکست از غزان و از بین رفتن سلطان سیف‌الدین محمد فرمانروای ‌غوری، با جلب‌نظر سران لشکری و کشوری غور، غیاث‌الدین محمد را به حکومت غور انتخاب کردند.

غیاث‌الدین به حکومت یا سلطنت غور جان تازه‌ای بخشید. به‌نظر می‌رسد که اتحاد بین سران لشکری و کشوری، پیشرفت غوریان را سبب شد. غیاث‌الدین محمد پیشروی خود را ادامه داد و برای گرفتن غزنین، لشکریان را آماده ساخت و بار‌ها به غزنین حمله کرد و بالاخره غزنین را که دوازده سال در تصرف غزان بود، از دستان آنان درآورد. وی بعد از فتح غزنین، سلطان معزالدین‌محمد را بر تخت نشاند و به غور بازگشت. معزالدین بعد از رسیدن به سلطنت غزنین، توانست این شهر و مناطق مختلف دیگر، مانند مولتان و پیشاور را به تصرف خویش درآورد. در این زمان، سلطنت غزنویان آخرین مراحل حیات خویش را سپری می‌کرد. وی بعد از تصرف شهرهایی چون مولتان و پیشاور بیش از دو سال از این پیروزی نگذشته بود که به سوی لاهور که پایتخت غزنویان بود، تاخت و در این حمله، سلطان خسروملک آخرین فرمانروای غزنوی نیز تسلیم شد.

سلطان غوری فتوحاتش را ادامه داد و بعد از غارت شهر لاهور، قلعه سیالکوت را هم گرفت و یکی از سران لشکر خود به نام حسین خرمیل را برای اداره آنجا گمارد و خودش نیز به غزنین بازگشت. به این ترتیب، فرصت خوبی برای خسروملک پیش آمد. وی از این فرصت استفاده کرد و با تدارک لشکری از هندی‌ها، به قلعه سیالکوت حمله کرد. البته از این حمله، نتیجه‌ای نگرفت و بازگشت. به سبب این اقدام، معزالدین در سال ۱۱۸۶م به لاهور حمله کرد و تا دروازه‌های لاهور پیش آمد و خسروملک هم که نیروی کافی نداشت، پیشنهاد صلح داد و در نهایت توسط سپاه غوری دستگیر شد. به این ترتیب، سرزمین هندوستان در اختیار غوریان قرار گرفت و حکومت غزنویان در این سرزمین، به پایان رسید.

- منبع: پایان‌نامه یاسر اکبری، با عنوان «روابط سیاسی غوریان با غزنویان و فرآیند این روابط در هند»