پروژه ساخت راه‌آهن ایران در حقیقت یک ساختار خارق‌العاده و جالبی است که در طول بررسی آن به جذابیتش پی‌می‌برید.اولین بار در سال ۱۹۲۴م یک شرکت آمریکایی شروع به انجام این پروژه کرد و طریقه ساخت آن را مورد پژوهش قرار داد و در سال ۱۹۲۸ م بود که یک شرکت آلمانی-آمریکایی تصمیم داشت تا این کار را آغاز کند. اما همان‌طور که می‌بینید آنها به موفقیتی دست پیدا نکردند و بعدها کنسرسیوم دانمارک شروع به انجام این کار کردند. قرار بود این پروژه بزرگ و ساخت زیرساخت‌های آن در شش سال تکمیل شود؛ اما خوشبختانه و به‌صورت خارق‌العاده‌ای در کمتر از زمان محاسبه شده یعنی در پنج سال و چهار ماه تکمیل شد.شاید نسبت دادن ساخت آن به آلمانی‌ها به این دلیل باشد که کشورهای مختلفی درساختش دخیل بودند. اگر از نقطه آغاز به سمت شمال کشور حرکت کنید، می‌بینید که بیشتر پل‌ها توسط ایتالیایی‌ها ساخته و مقر اصلی در شهر تهران توسط آلمانی‌ها ساخته شده است. اما به نظر من مهم‌ترین قسمت این راه‌آهن بخشی است که به سمت کوه‌های البرز پیش می‌رود.همان‌طور که می‌دانید از این راه‌آهن در خلال جنگ جهانی دوم برای حمل اسلحه‌ها به روسیه یا شوروی سابق استفاده شده است. اما جز این، ساخت آن باعث شد که روابط میان ایران و دانمارک قوی‌تر شود. در واقع حضور دیپلماتیک کشور دانمارک در ایران از همان دوران نشأت می‌گیرد و اگر به آرامگاهی که در جنوب ایران قرار دارد سر بزنید قبرهای بسیاری از مهندسانی را می‌بینید که در ساخت این پروژه شرکت داشته‌اند.»

منبع: مجله بخارا