این آسیاداران گرایش‌های انحصارجویانه داشتند، ولی دهقانان اغلب ناخشنود بودند از اینکه راه درازی را تا آسیاب ارباب بپیمایند و به آسیابان نیز باجی بپردازند. در اواسط سده سیزدهم، اسقفی به نام جان بیش از صد لیره برای تعمیر آسیاب‌های واقع در صومعه سنت آلبانز در شمال لندن خرج کرده بود. برای جبران این هزینه او و جانشینانش ساکنان دهکده سنت آلبانز را مجبور می‌کردند که گندم و بافته‌هایشان را برای آرد کردن و مالش به آسیاهای صومعه ببرند. برخی از اهالی به تهدیدهای اسقف اعتنایی نکردند و بافته‌هایشان را خودشان مالیدند، بی‌آنکه باجی بپردازند. در سال ۱۲۷۴ وضع بحرانی شد، زیرا اسقف راجر دستور داد خانه‌ها را بگردند و پارچه‌های اهالی را ضبط کنند. ساکنان دهکده مقاومت کردند و برای کسانی‌که رو در روی مقامات صومعه ایستادگی می‌کردند به گردآوری کمک پرداختند. هنگامی که ملکه الئونور به دیدار از سنت آلبانز رفت، زنان دهکده دست به دامان او شدند «چراکه فرونشاندن خشم زنان دشوار بود.»

ملکه الئونور از پروانس فرانسه بود، بنابراین بعید می‌نماید که از گفته‌های آن زنان سر درآورده و دادخواهی‌شان را فهمیده باشد. اهالی سنت‌آلبانز دعوی خود را به محکمه شاهی کشاندند، اما دادخواهی‌شان پذیرفته نشد و مجبور شدند بافته‌هایشان را به آسیاهای صومعه ببرند. در سال ۱۳۲۶ میلادی، یکبار دیگر مناقشه تندی میان اهالی سنت آلبانز و صومعه درگرفت. کار به شورش کشید و صومعه دوباره به محاصره مردم درآمد. مساله این بود که اهالی می‌خواستند گندمشان را خودشان با آسیای دستی آرد کنند. پنج سال بعد ریچارد والینگفورد دستور داد همه خانه‌ها را بگردند و آسیا سنگ‌ها را جمع کنند. سنگ‌ها را به صومعه بردند و به دستور اسقف حیاط صومعه را به آنها فرش کردند تا مایه سرشکستگی روستاییان باشد. کینه این ماجرا همچنان در دل اهالی زنده بود تا اینکه در سال ۱۳۸۱ در جریان شورش بزرگ کارگران با رهبری وات تایلر، گروهی از شورشیان سنت آلبانز به صومعه رفتند تا آسیاسنگ‌ها را ببرند.

استفاده از دستگاه مکانیکی برای مالش پارچه در انگلیس سده سیزدهم انقلاب صنعتی را پدید آورد که برخی مراکز صنعتی را از رونق انداخت و ورشکسته کرد؛ اما برای کل کشور رفاه و ثروت به همراه داشت و در نتیجه چهره قرون وسطایی انگلیس را تغییر داد. به گفته کاروس ویلسون پژوهشگر تاریخ صنایع انگلیس در سده‌های میانه «مکانیکی شدن بافته‌مالی تحولی به همان اندازه بنیادی بود که مکانیکی شدن ریسندگی و بافندگی در سده هجدهم.»در شهرها هم آسیاب بسیار بود. مثلا در آغاز سده چهاردهم در پاریس ۶۸ آسیاب وجود داشت. این آسیاب‌ها در طرف راست کناره رود سن، در یک مسافت ۱۵۰۰ متری یکی پس از دیگری قرار داشتند. تمرکز این همه آسیاب در قلب شهر، به راستی آن را به صورت یک مجتمع در می‌آورد.

منبع: ژان گمپل، انقلاب صنعتی قرون وسطی، ترجمه مهدی سحابی، نشر مرکز، ۱۳۷۴.