هیکس و اقتصاد رفاه

جان هیکس از اثرگذارترین اقتصاددان‌های بریتانیایی در قرن بیستم ۸ آوریل ۱۹۰۴در وارویک انگلستان زاده شد. هیکس کارهای خلاقانه خود را در دهه ۱۹۳۰ آغاز کرد. وی در سال ۱۹۷۲ به‌خاطر تعریف و تثبیت «نظریه تعادل عمومی و نظریه رفاه» برنده جایزه نوبل اقتصاد شد. هیکس علاوه بر تالیف آثاری در زمینه پول و تجارت بین‌المللی، درباره رشد و نوسانات اقتصادی نیز آثاری تدوین کرده است. همچنین اقداماتی در ارتباط با مشکلات کشورهای درحال توسعه انجام داده است.

او در سال ۱۹۵۰ در جریان سفر به نیجریه به «کمیسیون تخصیص درآمد» نیجریه پیوست ولی پس از چند سال به انگلستان بازگشت و به‌طور نیمه‌وقت در آکسفورد سرگرم تدریس شد. از دیگر فعالیت‌های غیردانشگاهی وی باید به عضویت در چندین آکادمی داخلی و خارجی و همکاری افتخاری با بسیاری از دانشگاه‌ها در کشورهای مختلف اشاره کرد. هیکس چهار ویژگی را که در هر نظریه اقتصادی باید لحاظ شود، مطرح کرد: افزایش جمعیت، افزایش درظرفیت یا میل به‌کار جمعیت، افزایش سرمایه و اختراعات. او از اقتصاددان‌هایی بود که طی دهه ۱۹۸۰ در تعیین سیاست‌های اقتصادی بریتانیا نقش پررنگی داشت. هیکس درباره ترتیب تخصیص‌ها معیاری را معرفی کرد که به« ملاک جبران هیکس» معروف شد. ملاک جبران هیکس در تجارت آزاد به این معنی است که در یک مبادله اگر نفع یک گروه بیش از زیان گروه‌های دیگر باشد، آن معامله به‌طور کلی خوب است. این آزمون برای مقایسه رفاه سیاست‌های عمومی به‌کار می‌رود. هیکس سال ۱۹۸۹ میلادی در سن ۸۵ سالگی درگذشت.