انتخاب انتظام به‌عنوان رئیس مجمع عمومی سازمان ملل

پس از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹به گفته خود، به اصرار معاون اداری مجلس به اداره تقنینیه مجلس منتقل شد. مدت خدمت وی در مجلس کوتاه بود و در اواخر دوره چهارم مجلس به‌دنبال انتصاب فروغی به وزارت امورخارجه در کابینه مستوفی‌الممالک، انتظام به وزارت خارجه منتقل و پست منشی اول اداره دوم سیاسی به وی واگذار شد. همچنین به‌عنوان رئیس اداره ترکیه به سفارت عثمانی در تهران معرفی شد. پس از آن وی به نیابت سفارت ایران در پاریس انتخاب شد و به کشور فرانسه رفت و بعد از آن به ترتیب به‌عنوان دبیر اول سفارت ایران در ورشو و ژنو خدمت کرد. در دوران اقامت در ژنو وی به عضویت هیات نمایندگی ایران در جامعه‌ملل نیز منصوب شد. در سال ۱۳۱۱ش به تهران بازگشت و پس از چندی به‌عنوان عضو مقدم اداره عهود و جامعه ملل وزارت‌خارجه به سمت منشی هیات ایران که ریاست آن با علی‌اکبر داور بود به ژنو عزیمت کرد تا در جلسات شورای جامعه ملل که به منظور رسیدگی به اختلاف ایران و انگلیس در مورد لغو امتیاز دارسی تشکیل شد، شرکت کند. او سپس به سفارت ایران در لندن گماشته شد. پس از سقوط رضاشاه و تحولات سیاسی ناشی از حضور متفقین در کشور، انتظام فعال‌تر و در سطح بالاتری در مسائل سیاسی کشور حضور یافت و در کابینه احمدقوام و سهیلی و مرتضی قلی بیات به‌عنوان وزیر بهداری، پست و تلگراف و وزیر راه انتخاب شد.

اخبار مرتبط