آلبرت لینک، پیشگام باستان‌شناسی زیردریا
در دهه ۱۹۲۰ «دستگاه آموزش پرواز لینک» را توسعه داد؛ دستگاهی شبیه به بدنه هواپیما با یک کابین و دستگاه‌های هدایت‌کننده که حرکات و احساس پرواز را شبیه‌سازی می‌کرد. بخش عمده‌ای از سیستم بادی مورد استفاده در این دستگاه از فناوری مورد استفاده در کارخانه ارگ‌سازی اقتباس شده بود. در ۱۹۲۹ شرکت هوانوردی لینک را برای تولید این دستگاه‌های آموزشی تاسیس کرد، اما چند مشتری معدود او در واقع پارک‌های تفریحی، و نه آموزشگاه‌های هوانوردی بودند که از این دستگاه برای سواری تفریحی استفاده می‌کردند. در نهایت این نیروی هوایی ارتش آمریکا بود که در ۱۹۳۴ شش دستگاه از این شرکت خرید و در جریان جنگ جهانی دوم با این دستگاه به بیش از نیم میلیون نفر آموزش هوانوردی داده شد. در سال ۲۰۰۰ این دستگاه در فهرست برجسته ترین دستگاه‌های مهندسی مکانیک در طول تاریخ قرار گرفت.شرکت هوانوردی او با کمک همسرش ماریون لینک که در سال ۱۹۳۱ با وی ازدواج کرده بود، به موفقیت‌های عظیمی دست یافت و هزاران کارگر به استخدام این شرکت درآمدند. سال ۱۹۵۳ این زوج بنیاد لینک را تاسیس کردند که در زمینه اهدای جوایز و بورسیه تحصیلی در حوزه‌های هوانوردی، شبیه‌سازی و آموزش، اقیانوس‌شناسی، انرژی و... فعالیت دارد.
پس از آنکه لینک کمپانی خود را در ۱۹۵۴ فروخت، توجه خود را به باستان شناسی و پژوهش‌های در عمق آب معطوف کرد، در راستای توسعه تجهیزاتی برای غواصی‌های عمیق تر، طولانی تر و ایمن تر کوشید و در نهایت موفق به طراحی چند محفظه فشارزدای زیرآبی شد. در ۱۹۶۲ در دریای مدیترانه با گذراندن ۸ ساعت در عمق ۱۸ متری آب در محفظه فشارزدای زیرآبی خود از پروژه «انسان در دریا»ی خود پرده برداشت و بدل به نخستین غواصی شد که توانست با ترکیبی از اکسیژن و هلیوم در زیر آب نفس بکشد. در ۱۹۶۴ با توسعه این پروژه، دو غواص موفق شدند تا در ناحیه باهاماس ۴۹ ساعت در عمق ۱۳۲ متری آب دوام بیاورند.ادوین لینک در ۷ سپتامبر ۱۹۸۱ در خواب و در پی ابتلا به سرطان درگذشت.
