پدر کشتی‌سازی مدرن آمریکا
او «کشتی‌سازی کایزر» را تاسیس کرد؛ شرکتی که در خلال جنگ جهانی دوم «کشتی‌های لیبرتی» تولید می‌کرد و از آن پس وی صنایع آلومینیوم کایزر و صنایع فولاد کایزر را نیز راه‌اندازی کرد. او در سراسر فعالیت‌های اقتصادی خود، خدمات پزشکی و بهداشتی مناسبی را در اختیار کارگران تحت امر خود و خانواده‌هایشان قرار می‌داد.
هنری کایزر در 9 مه 1882 در خانواده‌ای آلمانی‌تبار در اسپروت بروکِ نیویورک زاده شد. نخستین کارش در 16 سالگی، صندوق‌داری یک فروشگاه بود. در 24سالگی با اندوخته‌هایی که گرد آورده بود راهی ایالت واشنگتن شد تا در آنجا با تاسیس یک شرکت پیمانکاری ساختمانی، پروژه‌های دولتی را اجرا کند. در 1914 یک شرکت آسفالت به نام خود تاسیس کرد که از جمله نخستین شرکت‌هایی بود که از ماشین‌آلات راهسازی سنگین بهره می‌برد. با توسعه آسفالت‌سازی، او در سال 1927 برای پروژه راهسازی به ارزش 18 میلیون دلار قرارداد بست و چهار سال بعد در ساخت سد هوور بر رود کلرادو و نیز سد گرند کولی بر رود کلمبیا مشارکت کرد.
در جریان جنگ‌جهانی دوم کایزر برای تهیه پوشاک برای آوارگان جنگ در اروپا فعالیت می‌کرد. او با اتخاذ فناوری‌های جدید تولید، به ساختن کشتی‌های باری موسوم به لیبرتی و بعدتر کشتی‌های ویکتوری در طول جنگ پرداخت. با بازدید یکی از دستیارانش از کارخانه فورد، تصمیم گرفت در کشتی‌سازی از جوشکاری به جای پرچ استفاده کند، زیرا برای جوشکاری انرژی کمتری صرف می‌شد و آموزش آن به هزاران کارگر ساده و زنان‌کارگر راحت‌تر بود و بدین ترتیب توانست کشتی‌های بهتری را با صرف هزینه و زمان کمتری بسازد.
عرصه‌هایی مانند اتومبیل‌سازی و تولید خودرویی با نام «هنری.جِی»، صنایع آلومینیوم و فولاد، هتل‌سازی، املاک و... عرصه‌های متعدد دیگری بود که کایزر پس از جنگ با موفقیت در آنها فعالیت داشت. در 1948 کایزر «بنیاد خانواده هنری. جی کایزر» را تاسیس کرد؛ موسسه‌ای غیرانتفاعی و خصوصی که در حوزه‌های بهداشتی فعالیت‌های خیریه انجام می‌داد. با مرگ کایزر در 24 آگوست 1967 در هونولولو، نیمی از ثروت وی به این موسسه اختصاص یافت.
