مک‌کین، پزشک و امدادگر سیاه‌پوست
مک‌کین در ۱۲ فوریه ۱۸۶۵ در بریج‌واتر پنسیلوانیا به‌دنیا آمد. قبل از آنکه هفت ساله شود پدر و مادرش مردند و او به‌مدت سه سال بینایی خود را از دست داد. آلیس تحصیلات خود را در مدارس دولتی و انستیتو همپتون پی‌گرفت و بعدتر وارد انستیتو جوانان رنگین‌پوست در فیلادلفیا-که بعدتر دانشگاه چینی پنسیلوانیا نامیده شد- شد. سپس در ۱۸۸۹ وارد دانشکده پزشکی زنان پنسیلوانیا شد و در ۱۸۹۲ مدرک پزشکی خود را دریافت کرد.
مک‌کین به آگوستای جورجیا رفت و شروع به‌تدریس در هانیس‌نرمال و انستیتو صنعتی کرد. در همانجا با شوهرش که نوه یک پادشاه لیبریایی بود دیدار و با او ازدواج کرد. آن دو به ساوانا رفتند در حالی‌که در ۱۸۹۲ وی تنها پزشک زن سیاه‌پوست در آن دیار بود. یک سال بعد این زوج آموزشگاه پرستاری مک‌کین را برای سیاه‌پوستان افتتاح کردند؛ آموزشگاهی که نخستین نمونه در نوع خود در جنوب جورجیا به‌شمار می‌رفت. از دانشجویانی که خواهان ورود به این موسسه بودند آزمون‌هایی در زمینه زبان انگلیسی، ریاضیات و جغرافیا گرفته می‌شد و طی دوره تحصیلی خود همه آموزش‌های لازم در زمینه آناتومی، فیزیولوژی، بهداشت، درمان و... را دریافت می‌کردند.
پس از پایان اولین دوره تحصیلی این آموزشگاه شوهر مک‌کین تصمیم گرفت به آفریقا بازگردد و آن‌دو از طریق نیویورک راهی آن کشور شدند؛ جایی‌که نخستین بیمارستان آن کشور که دارای داروخانه و یک آموزشگاه پرستاری بود را در مونروویا تاسیس کردند. آن دو در ۱۸۹۶ به ساوانا بازگشتند و بیمارستانی برای زنان و کودکان تاسیس کردند. در ۱۹۰۹ آلیس و شوهرش به بوستون رفتند تا امکانات آموزشی بهتری در اختیار فرزندانشان قرار بگیرد. مک‌کین پس از مرگ شوهر در ۱۹۱۲، کار طبابت خود را ادامه داد و به فعالیت‌های سیاسی و نوشتن هم روی‌آورد. او از حامیان جنبش حق رای زنان در آمریکا بود و به عضویت انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان درآمد. او همچنین مجموعه شعری به نام «برگ‌های شبدر» در ۱۹۱۴ منتشر کرد. آلیس مک‌کین در ششم مارس ۱۹۴۸ چشم از جهان فروبست.
