هوگو اکنر، سازنده نخستین کشتی هوایی
اکنر در دهم اوت ۱۸۶۸ در فلنسبورگ واقع در شمال آلمان به دنیا آمد. او در نوجوانی فردی بی‌تفاوت بود و تابستان‌ها قایقرانی می‌کرد و در زمستان‌ها روی یخ اسکیترانی می‌کرد. با این همه توانست در ۱۸۹۲ دکترای خود را با درجه عالی از دانشگاه لایپزیگ در رشته‌ای که امروزه می‌توان آن را «روان‌شناسی تجربی» نامید، اخذ کند. پس از آن برای گذراندن دوران خدمت نظام به هنگ پیاده ارتش پیوست و از ۱۸۹۳ کار خود را از روزنامه‌نگاری و سردبیری آغاز کرد. از وی خواسته شد تا نخستین پرواز کشتی‌های هوایی زپلین ال زد و ال زد-۲ را پوشش خبری دهد اما وی در عین حال که از عملکرد این دو وسیله انتقاد کرد از فداکاری کنت فردیناند فون زپلین برای رسیدن به هدف خود تقدیر به عمل آورد. پس از آن و در اکتبر ۱۹۰۸ پس از ملاقات با کنت پذیرفت تا به صورت پاره‌وقت مدیر تبلیغات شرکت زپلین باشد. او سخت به پروژه کشتی‌های هوایی علاقه یافت و در نهایت به شکل تمام وقت به زپلین پیوست.استعداد او در زمینه پرواز از آغاز کارش مورد توجه قرار گرفت و او ناخدای کشتی هوایی شدو در ۱۹۱۱ گواهینامه کشتی هوایی خود را گرفت. در دوره جنگ جهانی اول و پس از آن اکنر مسوولیت آموزش خلبانان کشتی‌های هوایی آلمانی را بر عهده داشت.
ریاست شرکت زپلین
پس از جنگ جهانی اول او جانشین کنت زپلین شد که در مارس ۱۹۱۷ مرده بود. پس از جدالی شدید با مدیر بازرگانی زپلین، آلفرد کلزمن که درصدد جایگزینی تولید کشتی‌های هوایی با سایر محصولات پرسود بود، اکنر توانست فعالیت‌های شرکت زپلین را تداوم بخشد و اندک زمانی بعد، کلزمن کمپانی را ترک کرد. بر اساس «معاهده ورسای» آلمانی‌ها از ساخت کشتی‌های هوایی با قابلیت پروازهای طولانی و سودآور منع شده بودند اما پس از لابی‌گری‌های فراوان، اکنر توانست مقامات آمریکایی و دولت آلمان را متقاعد کند تا به شرکت اجازه ساخت «ال زد ۱۲۶» را بدهند؛ این کشتی بعدتر نام «یو‌اس‌اس لس‌آنجلس» به خود گرفت تا به عنوان بخشی از غرامت‌های جنگی که آلمان باید پرداخت می‌کرد، در اختیار نیروی دریایی ایالات متحده قرار گیرد.
عصر طلایی کشتی‌های هوایی
از آنجا که دولت بحران‌زده وایمار پولی نداشت تا در اختیار زپلین قرار دهد؛ اکنر و همکارانش با برگزاری یک تور سراسری در سراسر کشور درصدد جذب کمک‌های مالی مردمی برای ساخت «گراف زپلین» برآمدند که بعدتر بدل به موفق‌ترین کشتی هوایی سخت شد.نخستین پرواز به مقصد آمریکا سخت نمایشی از کار درآمد و در حوالی برمودا این کشتی گرفتار یک توفان مهیب شد تا جایی که نزدیک بود سقوط کند. اما این مهارت اکنر و همکاری و تشویق سایر سرنشینان بود که باعث شد قسمت تخریب شده آن بازسازی شود و کشتی از سقوط برهد و در نهایت آنها با موفقیت در آمریکا به زمین نشستند.اکنر فرماندهی گراف زپلین را در جریان پروازهای رکوردشکن آن مشتمل بر «نخستین پرواز بین‌قاره‌ای با کشتی هوایی مسافربری در ۱۹۲۸» و «پرواز با کشتی هوایی به دور جهان در ۱۹۲۹» و نیز پرواز ۱۹۳۱ در قطب شمال، بر عهده داشت. با فرماندهی و نیز مدیریت او بر شرکت زپلین، اکنر توانست زپلین را بدل به نمادی از افتخار و مهندسی آلمان کند.پس از این پروازهای موفق، اکنر نزد افکار عمومی به عنوان یک قهرمان ملی شناخته شد. تا جایی که در اوایل دهه ۱۹۳۰ اکنر یکی از مشهورترین و محترم‌ترین چهره‌ها در جمهوری وایمار آلمان به‌شمار می‌رفت. در جریان انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۳۲ رهبران سیاسی احزاب مختلف او را تشویق کردند تا در برابر آدولف هیتلر وارد انتخابات شود هر چند در نهایت عرصه را به پل فون هیندنبرگ واگذار کرد اما کاندیدا شدن بالقوه وی سخت سبب خشم حزب نازی شد.
حاشیه‌نشینی
با قدرت گرفتن حزب نازی در ۱۹۳۳ اکنر نارضایتی خود نسبت به نازی‌ها را هرگز پنهان نمی‌کرد. او پیوسته از رژیم انتقاد می‌کرد و اجازه نداد تا نازی‌ها از آشیانه‌های بزرگ هواپیما در فرانکفورت برای راهپیمایی بهره ببرند. در نهایت اکنر از سوی نازی‌ها «عنصر نامطلوب» تشخیص داده شد و از آن پس اجازه ندادند تا اسمی از وی در مطبوعات برده شود.در دهه ۱۹۳۰ حاکمیت نازی، زپلین را ملی اعلام کرد و اکنر به حاشیه رانده شد. به رغم مخالف‌ها، اکنر از جنگ جهانی دوم جان سالم به در برد و در نهایت در ۱۴ اوت ۱۹۵۴ درگذشت.
