رافین، فعال حقوق مدنی و سردبیر روزنامه وومنز ارا
رافین در مدارس دولتی چارلستون و سیلم و یک مدرسه خصوصی در نیویورک درس خواند و تحصیلات عالی خود را در آموزشگاه بودین دنبال کرد. وی در ۱۶سالگی با جورج لویس رافین که بعدتر نخستین فارغ‌التحصیل سیاه‌پوست دانشکده حقوق هاروارد شد، ازدواج کرد. این زوج ابتدا راهی لیورپول شدند، سپس به بوستون بازگشته و خانه‌ای در وستاند خریدند.
کنشگری
ژوزفین رافین همراه با شوهرش با برده‌داری مبارزه می‌کرد و مدافع حق رای زنان بود. او در ۱۸۶۹ همراه با جولیا وارد هوی و لوسی استون «انجمن حق رای زنان آمریکا (AWSA)» را در بوستون پایه‌گذاری کرد. ژوزفین نخستین عضو سیاه‌پوست باشگاه زنان نیوانگلند نیز بود. او همچنین برای نشریه هفتگی سیاه‌پوستان با عنوان کورانت، مقاله می‌نوشت. سپس به عضویت انجمن روزنامه‌نگاران زن نیوانگلند درآمد.
شوهر رافین در ۵۲سالگی درگذشت و او با استفاده از توانایی مالی و قابلیت‌های سازماندهی خود روزنامه «وومنز ارا» را تاسیس کرد. رافین از ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۷ ناشر و سردبیر این نشریه بود که به مسائل و حقوق زنان سیاه‌پوست می‌پرداخت. رافین در ۱۸۹۵ فدراسیون ملی زنان آفریقایی-آمریکایی را سازماندهی کرد و توانست نخستین کنفرانس ملی زنان رنگین‌پوست آمریکا را در بوستون برگزار کند. در این کنفرانس زنانی از ۴۲ سازمان و ۱۴ ایالت حضور داشتند. یک سال بعد این سازمان با مجمع زنان رنگین‌پوست ادغام شد و «انجمن ملی باشگاه‌های زنان رنگین پوست (NACWC)» به وجود آمد. با تشکیل فدراسیون عمومی باشگاه‌های زنان در میلواکی در سال ۱۹۰۰، او به نمایندگی از سه سازمان یادشده در آن حضور یافت. رافین به فعالیت‌های خود برای دست‌یابی زنان به حقوق برابر ادامه داد و در ۱۹۱۰ با کمک‌های او «انجمن ملی پیشرفت افراد رنگین‌پوست» پا گرفت. او از حامیان مالی اصلی این نهاد غیرانتفاعی به شمار می‌رفت. همچنین در تاسیس «مجمع زنان برای خدمت‌رسانی به جامعه» نقش کلیدی داشت؛ موسسه‌ای که تا به امروز به فعالیت‌های خود ادامه داده است. رافین در مارس ۱۹۲۴ درگذشت و در ۱۹۹۵ به تالار مشاهیر زنان آمریکا راه یافت.
