ترکش دلار در بازار پوشاک
ناامیدی تولیدکنندگان از وضعیت فعلی بازار و پیامد منفی افزایش روزانه نرخ ارز بر قیمت پارچه از نکات مهمی بود که فعالان این صنف از آن انتقاد کردند. به گفته آنها کارگاه‌های تولید پوشاک با کمتر از ۵۰ درصد ظرفیت تولید خود فعالیت می‌کنند و اگر این شرایط ادامه یابد بسیاری از تولیدی‌‌ها تعطیل می‌شوند.
افزایش قیمت پارچه و چرخ خیاطی
بهرام که در حوزه تولید لباس کودک فعالیت می‌کند در گفت‌وگو با خبرنگار «دنیای اقتصاد» گفت: مشتری در بازار کم شده است. با توجه به شرایط نابسامان بازار و شیوع ویروس کرونا، مردم حتی برای خرید لباس کودک هم مراجعه نمی‌کنند. گرانی قیمت دلار باعث افزایش قیمت پارچه، سوزن، نخ و حتی چرخ خیاطی شده از این رو قیمت تمام شده لباس حداقل ۱۰۰ درصد بیشتر از اسفند ۹۸ تمام می‌شود.
او ادامه داد: از اوایل خرداد قیمت پارچه تریکو از کیلویی ۶۵ هزارتومان به ۱۴۰ هزارتومان رسیده. قیمت نخ هم در حالی که تا دو ماه قبل ۲هزارتومان بود اما اکنون همان نخ را باید ۱۳ هزار و ۵۰۰ تومان بخریم. روغن چرخ خیاطی از ۵ هزارتومان به ۲۵ هزار تومان رسیده و چرخ خیاطی که تا قبل از عید قیمت آن ۳میلیون و ۵۰۰ هزارتومان بود در حال حاضر در بازار ۱۴میلیون تومان فروخته می‌شود.
این تولیدکننده پوشاک تصریح می‌کند: تولیدکنندهها در وضعیت بدی قرار دارند و از طرفی پولی هم نداریم که بخواهیم مواد اولیه خود را تا پایان سال بخریم و انبار کنیم.
قیمت پارچه با دلار بالا می‌رود
فرهادی تولیدکننده دیگری است که او هم رکود عجیب در بازار پوشاک را ناشی از افزایش قیمت ارز می‌داند. او می‌گوید: قیمت پارچه ۱۰۰ درصد افزایش یافته و با افزایش روزانه قیمت دلار دربازار پوشاک نیز شاهد رشد بی‌سابقه قیمت پارچه هستیم.
این تولیدکننده اظهار می‌کند: تا قبل از عید پارچه را به‌صورت چکی یا پیش پرداخت از فروشنده می‌خریدیم و زمان تحویل پارچه که حدود ۱۰ روز طول می‌کشید پول را تسویه می‌کردیم اما از ابتدای اردیبهشت اتفاق جدیدی در بازار پارچه رخ داده و فروشنده پارچه نه تنها پیش‌فاکتور قبول نمی‌کند حتی قیمت نهایی آن را هم روز آخر و نسبت به آخرین قیمت دلار حساب می‌کند.
او می‌گوید: از طرفی مشتری‌های ما هم که مغازه‌داران سطح شهر هستند به دلیل افزایش قیمت تمام شده بالای تی‌شرت یا شلوار از تولیدکنندهها خرید نمی‌کنند.
فرار کارگران افغانستانی از ایران
اما مشکلات تولیدکننده‌های پوشاک به اینجا ختم نمی‌شود. یکی از تولیدکنندهها با انتقاد از کاهش چشمگیر نیروی کار در این بخش تصریح می‌کند: افزایش قیمت دلار هزینه زندگی در ایران را بالا برده از این رو کارگر افغانی که برای ما کار می‌کرد حتی با افزایش ۲۰درصدی حقوق خود از پس هزینه‌های زندگی در ایران برنمی‌آید.
محمدرضا می‌گوید: به همین دلیل بسیاری از کارگرانی که برای ما کار می‌کردند از ایران مهاجرت کردند و ترجیح می‌دهند در استانبول ترکیه کارگری کنند تا در ایران.
او ادامه می‌دهد: کارگر ایرانی هم حاضر نیست با حداقل حقوق کارگری کار کند. شیوع کرونا وضعیت را بدتر هم کرده. فکرش را بکنید کارگر جدید وقتی می‌آید به جای اینکه ما به او بگوییم چه کار کند او از ما در مورد تعداد کارگران دیگر می‌پرسد و اگر تعداد زیاد باشد حاضر نیست کار کند.
این تولیدکننده خاطرنشان می‌کند: با توجه به وضعیت نامشخص فعلی و فاصله زیاد تورم و دستمزد‌ها و همچنین شیوع کرونا کارگر ایرانی ترجیح می‌دهد در خانه بماند و کار نکند از این رو یکی از مشکلات اصلی صنف ما در حال حاضر کمبود نیروی کار است.
محمدرضا می‌گوید: ۱۰ روز است که آگهی استخدام نیروی کار داده‌ایم اما فقط دو نفر تماس گرفتند که آنها هم بعد از شنیدن میزان دستمزد حاضر به کار نشدند.
این تولیدکننده می‌گوید: من در بازار هم مغازه داشتم اما با شرایطی که به وجود آمده از عهده اجاره همان مغازه هم برنمی‌آیم و مغازه را تحویل دادم. مردم لباس نمی‌خرند، بازار راکد است و حتی بسیاری از مغازه‌ها تعطیل کرده‌اند و خرید و فروشی انجام نمی‌شود.
با توجه به سهم بالای پوشاک در اشتغال کشور و گردش بالای نقدینگی آن در صورت تعطیلی واحدهای تولید خریداران مجبور به تهیه البسه مورد نیاز خود از کشورهای ترکیه و چین هستند و همین امر بازار قاچاق پوشاک را دوباره رونق می‌دهد.
