«دنیای‌اقتصاد» فعالیت یک کسب‌وکار خصوصی را بررسی کرد
بازار نحیف آموزشگاه‌های آزاد
یکی از این کسب‌وکارها، آموزشگاه‌های آزاد و خصوصی بودند که با شیوع کرونا و تعطیلی‌ها، محیط فعالیت آنها بسیار کوچک شد. در این شرایط و تعطیلی‌های چندباره، بیش از پیش به مشکل خورده و دچار رکود اقتصادی شدید شدند. با تعطیلی آموزشگاه‌ها، صاحبان آنها به ناگاه با مشکل تامین هزینه‌های جاری و پرداخت اجاره این مراکز مواجه شدند. از طرف دیگر مدرسانی که در این مراکز تدریس داشتند نیز بیکار و در این مدت فاقد درآمد بودند. این قشر که پشتوانه حمایتی مناسبی نه از سوی دولت و نه حتی سندیکاهای خصوصی هم ندارند، همواره از جیب می‌خورند و حالا که کرونا تیشه به ریشه بسیاری از کسب‌وکارها زده، بیشتر از گذشته دچار مشکلات اقتصادی شده‌اند. نمونه بارز این آموزشگاه‌های آزاد هم مراکز تعلیم انواع موسیقی هستند که شرایط آنها قبل از کرونا تعریفی نداشت و حالا با گسترش این بیماری وضعیت شغلی آنها به مراتب اسفبار‌تر از قبل نیز شده است. البته مراکز آموزشی دولتی در ایران رسمیت بیشتری در میان مردم دارند و آموزشگاه‌های هنری خصوصی در طول سال با مشکلات خاصی دست به گریبان هستند که این اتفاق باعث می‌شود مدرس و هنرجو هر دو با مشکلاتی روبه‌رو شوند.
کوچک شدن فضای کسب و کار
مدیر یکی از آموزشگاه‌های آزاد در تهران برای بررسی شرایط فعالیت این بخش از کسب‌وکارها با روزنامه «دنیای‌اقتصاد» گفت‌وگو و تاکید کرده فضای کاری و بازار آنها بعد از شیوع کرونا به‌شدت کوچک شده است. آقای شاطرانی مدیر آموزشگاه موسیقی ظفر که در خیابان شریعتی تهران قرار دارد، می‌گوید: «از بهمن ماه سال ۹۸ که اعلام شد کرونا در کشور منتشر شده مراجعه‌های حضوری آموزشگاه‌های خصوصی کاهش یافت و دو ماه بعد به صفر رسید. البته برای جلوگیری از ضرر و زیان بیشتر مالی، آموزشگاه‌ها سریع به سمت برگزاری کلاس‌ها به صورت آنلاین رفتند. البته خوشبختانه برخی از هنرجوها قبل از شیوع کرونا هم تجربه حضور در کلاس‌های آنلاین را داشتند چراکه آنها مشکل بعد مسافت(شهرستان‌ها) داشتند. البته کیفیت کلاس‌های آنلاین قابل مقایسه با نوع حضوری آن نیست اما برای اینکه وقفه‌ای در تعلیم هنرجوها نباشد مجبور به برگزاری آنلاین شدیم. از اوایل تابستان سال قبل با اینکه آموزشگاه‌ها کلیه پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کردند اما اجازه برگزاری کلاس‌های حضوری داده نشد و خانواده‌ها هم میل و رغبتی برای حضور فرزندانشان نداشتند. در این مدت ورودی هنرجوی ما نسبت به سال قبل کمتر از نصف شد، به همین دلیل متاسفانه خیلی از مدیران آموزشگاه‌ها موفق نشدند مرکز خود را حفظ کنند و در نتیجه به‌دلیل شرایط بد مالی، فعالیت خود را تعطیل کردند. البته ضرر دیگری که آموزشگاه‌های خصوصی دیدند این بود که متاسفانه برخی استادان با آنلاین شدن کلاس‌ها، آموزشگاه‌ها را دور زده و خودشان به‌صورت مستقل با هنرجوها کلاس برگزار می‌کردند که این اتفاق ضربه دیگری بر پیکر نحیف آموزشگاه‌های آزاد بود.»
حمایت ضعیف
این فعال کسب‌وکارهای خصوصی در ادامه از عدم حمایت‌های مناسب از این بخش در دوران کرونا انتقاد کرد و گفت: «متاسفانه در این مدت حمایت مناسبی از آموزشگاه‌ها انجام نشد. فقط انجمن صنفی موسیقی دو نوبت کارت هدیه‌ای به مدیران برخی آموزشگاه‌ها اهدا کرد که طبیعتا مشکلی را برطرف نکرد. برای حمایت بهتر از کسب‌وکارهای آزاد، اعطای تسهیلات بانکی کم‌بهره، بهترین و شایع‌ترین شیوه است که دولت می‌تواند آن را ارائه دهد.»
درصد افزایش شهریه‌ها
اما منبع بزرگ سرپا ماندن و ادامه فعالیت آموزشگاه‌های آزاد، دریافت شهریه از هنرجوها است. این شهریه طبق تعرفه‌های موجود هر سال افزایش دارد. طبق تصمیم وزارت ارشاد، کلیه آموزشگاه‌های خصوصی باید سالانه ۱۵ درصد به شهریه خود اضافه کنند اما با این حال تعرفه دریافت شهریه آموزشگاه‌ها در تهران و سایر شهرستان‌ها بر حسب موارد مختلف متغیر است. مثلا در آموزشگاه‌هایی که در حوالی جنوب تهران هستند برای هر ترم که شامل ۱۰ جلسه می‌شود مبلغی بین ۵۰۰ تا ۶۵۰ هزار تومان دریافت می‌شود. این مبلغ برای مناطق جغرافیایی شرق و غرب بین ۶۰۰ تا ۹۰۰ تومان است و شمال شهر تهران برای هر ترم بین یک میلیون تا یک میلیون و هفتصد هزار تومان دریافت می‌شود. البته برخی آموزشگاه‌های خاص هم هستند که برای هر ترم مبلغی بین ۵ تا ۷ میلیون تومان دریافت می‌کنند.
