یک تیم از محققان MIT به رهبری پروفسور «ژوانهی ژائو»، با ایجاد یک جوهر چاپ ۳ بعدی با قابلیت الاستیکی و تحریک توسط ذرات کوچک مغناطیسی شروع کردند. همین‌طور که این جوهر توسط چاپگر ۳ بعدی بیرون می‌آمد، یک آهنربا که در کنار نازل چاپگر قرار گرفته بود، باعث می‌شد تمام ذراتی که از جلوی آن عبور می‌کردند، در یک جهت باشند. این جهت توسط جهت آهنربا تعیین می‌شود که می‌تواند تغییر کند. این به آن معنی است که با تغییر جهت مغناطیسی در حین چاپ، امکان ایجاد یک شیء که ذرات آن در جهت‌های مختلف در بخش‌های مختلف جسم قرار می‌گیرند، وجود دارد. هنگامی که این شیء انعطاف‌پذیر در معرض یک میدان مغناطیسی خارجی قرار گیرد، این بخش‌ها با حرکت به جهات مختلف، بسته به جهت‌گیری ذرات، واکنش نشان می‌دهند. این باعث می‌شود که شیء تغییر شکل بدهد و با حرکت دادن منبع میدان مغناطیسی، امکان بازگشت به حالت اول یا تبدیل به اشکال مختلف وجود دارد.