این مطالعه به رهبری «ژنان بائو» (Zhenan Bao) استاد و مهندس شیمی دانشگاه استنفورد و با همکاری «تای وو‌لی» (Tae-Woo Lee)  از دانشگاه ملی سئول انجام شده است. مدار عصبی مصنوعی شامل سه جزء است. جز نخست آن یک سنسور لمسی است که می‌تواند نیروهای کوچک را شناسایی کند، یک نورون انعطاف‌پذیر الکترونیکی که سیگنال‌های حسگر لمسی را دریافت می‌کند و در نهایت یک ترانزیستور مصنوعی سیناپتیک است که همانند سیناپس انسان طراحی شده است. تای وو لی گفت: سیناپس‌های بیولوژیک می‌توانند سیگنال‌ها را انتقال دهند و اطلاعات را ذخیره کنند. ترانزیستور سیناپتیک گفته شده این کارها را در مدار عصبی مصنوعی انجام می‌دهد. بائو گفت: این سیستم عصبی حسی مصنوعی یک گام مثبت در توسعه شبکه‌های عصبی حسی برای انواع برنامه‌های کاربردی است. طی آزمایش‌هایی محققان موفق شدند واکنش کششی را در یک سوسک فعال کنند. تقلید چگونگی کش آمدن پوست، دوباره به حالت اول بازگشتن و عمل مانند یک شبکه حسگر هوشمند که می‌داند چگونه احساسات را به مغز منتقل کند و هنگام دریافت سیگنال واکنش نشان دهد، آخرین مرحله آزمایش‌های محققان بود.