در ایران بیش از ۱۳ درصد کاربران اینترنت کودکان هستند؛ آنها برای دستیابی به اطلاعات، برقراری ارتباط با دوستان و اعضای خانواده، انجام تکالیف درسی، دانلود موسیقی، فیلم و البته بازی رایانه‌ای به اینترنت مراجعه می‌کنند. هم‌اکنون استفاده از رایانه و فناوری‌های دیجیتال بخش عمده‌ای از اوقات فراغت کودکان ایرانی را به خود اختصاص می‌دهد.از طرفی در حالی ‌که تحقیقات نشان می‌دهد قشر کودک و نوجوان در دنیا طی تغییر رفتاری به‌جای استفاده از تلویزیون، روزبه‌روز سهم بیشتری از محتوای مورد علاقه خود را از ابزارهای دیجیتال به دست می‌آورند، اما تقریبا بیش‌تر آنها از فقدان محتوای مناسب، حس مشترکی دارند.

تغییر رفتار در تهیه محتوا از تلویزیون به ابزارهای دیجیتال

طبق اعلام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و بررسی‌های انجام‌شده در شورای سیاست‌گذاری جشنواره کودک‌آنلاین، کودک و نوجوان همواره بیش‌ترین علاقه را به دریافت محتوای تصویری و ویدئو دارند که در بین آنها محتوایی با مضامین شاد و سرگرمی محبوب‌ترین هستند. از طرفی محتوای ویدئویی راحت‌ترین مسیر برای گسترش به سمت صنایع مجاور را داراست، ضمن اینکه این شکل از محتوا بیش‌ترین قابلیت را برای مهاجرت به‌سوی انواع دیگر محتوا دارد و عمر، بقا و امکان استمرار محتوای ویدئویی، به مراتب بیش از انواع دیگر محتواست. همچنین مطابق تحقیقات انجام‌شده در سال ۲۰۱۷ توسط سازمان تنظیم مقررات رسانه‌ای بریتانیا موسوم به آفکام، بیش از ۴۰ درصد خردسالان، نزدیک به نیمی از کودکان و چیزی حدود ۷۰ درصد نوجوانان در دنیا از طریق ابزارهای دیجیتالی چون تلفن‌همراه و تبلت، محتوایی که می‌خواهند را دریافت می‌کنند که این یعنی حرکت به سمت تحقق تئوری «مرگ تلویزیون» که از سال‌ها پیش از سوی کارشناسان حوزه ارتباطات عنوان شده بود.

واقعیت دیگر این است که نزدیک به نیمی از خردسالان، بیش از دوسوم کودکان و ۹۰ درصد نوجوانان در جهان از یوتیوب استفاده می‌کنند. به عبارتی هرچه سن از خردسالی به سمت نوجوانی پیش می‌رود، علاقه به دریافت محتوای تصویری از طریق ابزارهای دیجیتال بیش‌تر شده و اگرچه در ایران تحقیقات مدونی پیرامون استفاده کودکان و نوجوانان از پلت‌فرم‌های تصویری مانند آپارات در دست نیست اما در دنیا و در میان خردسالان، کودکان و نوجوانان میل به استفاده از پلت‌فرم‌های تصویری مانند یوتیوب بالاتر رفته است. این روزها شبکه‌های اجتماعی بزرگ‌ترین چالش رسانه‌هایی مانند تلویزیون به‌شمار می‌روند اما تقریبا بیش‌تر این قشر از فقدان محتوای مناسب، حس مشترکی دارند.