آی‌‌بی‌‌ام این پیشرفت را به طراحی جدیدی نسبت می‌دهد که اجزای کنترلی پردازنده را در چندین سطح فیزیکی قرار می‌دهد، در حالی‌که کیوبیت‌‌ها روی یک لایه قرار دارند. آی‌‌بی‌‌ام می‌گوید این معماری، امکان افزایش قابل‌‌توجهی در قدرت محاسباتی را فراهم می‌کند. یکی از جنبه‌های ایگل که آی‌‌بی‌‌ام در حال‌حاضر درباره آن صحبتی نکرده است، حجم کوانتومی آن است. این معیار که توسط آی‌‌بی‌‌ام ابداع شده است، تلاش می‌کند تا عملکرد یک رایانه کوانتومی را با نگاهی کلی به بخش‌های مختلف آن اندازه‌‌گیری کند و نه‌تنها کیوبیت‌‌ها را در نظر می‌گیرد، بلکه نحوه تعامل آنها با یکدیگر را نیز در‌نظر می‌گیرد. هرچه حجم کوانتومی بیشتر باشد، رایانه کوانتومی توانایی بیشتری در مقابله با مسائل دشوار دارد. «جری چاو» مدیر واحد توسعه سیستم سخت‌افزار کوانتومی آی‌‌بی‌‌ام گفت: اولین پردازنده ۱۲۷کیوبیتی ایگل ما به‌‌عنوان یک سیستم اکتشافی در فضای ابری آی‌‌بی‌‌ام برای انتخاب اعضای شبکه کوانتومی آی‌‌بی‌‌ام در دسترس است. بدون دانستن حجم کوانتومی پردازنده ایگل به سختی می‌توان گفت که دقیقا چگونه با نمونه‌های قبلی مقایسه می‌شود. در اکتبر گذشته شرکت «هانی‌‌ول» (Honeywell) ادعا کرد که سیستم مدل H۱ دارای حجم کوانتومی ۱۲۸ با تنها ۱۰ کیوبیت متصل است و این در حالی است که اوایل امسال، شرکت آی‌‌بی‌‌ام یک سیستم ۲۷ کیوبیتی با حجم کوانتومی ۶۴ را معرفی کرد که نشان می‌دهد پردازنده جدید این شرکت بسیار قدرتمند است، اما ذکر تعداد کیوبیت‌‌ها به تنهایی نمی‌‌تواند قدرت این تراشه را به ما نشان دهد و دانستن حجم کوانتومی نیز نیاز است. نکته قابل‌توجه در مورد ایگل این است که آی‌‌بی‌‌ام با معرفی آن ادعای برتری کوانتومی نکرده است، بلکه طبق گفته این شرکت، معرفی این تراشه گامی به‌سوی آن نقطه عطفی است که آی‌‌بی‌‌ام در نظر دارد، اما این پردازنده هنوز در نقطه‌‌ای نیست که بتواند مسائلی را که رایانه‌های کلاسیک قادر به حل آن نیستند، حل کند.