غلامحسین شافعی در گفت‌وگویی با پایگاه اطلاع‌رسانی اتاق ایران اعلام کرد وقتی می‌خواهیم از حال و وضعیت تولید و از سویی رابطه نامطلوب مردم با مصرف کالاهای تولید داخل صحبت کنیم باید یک واقعیت را در جامعه و از منظر اجتماعی مورد بررسی قرار دهیم که چگونه و چرا کالای خارجی بیشتر از کالای ایرانی مصرف می‌شود. وی افزود: دراین‌ارتباط یک قضیه اجتماعی در کشور اتفاق افتاده است که خیلی کم به آن توجه شده و آن این است که طبقه متوسط جامعه طی سال‌های متمادی بسیار ضعیف شده و قدرت خرید مردم پایین آمده است. درواقع بخشی از همین طبقه متوسط جامعه به‌دلیل فضای ناسالم اقتصادی که در سال‌های پیش به‌وجود آمده به طبقه بالاتر صعود کرده و بخش بزرگی از این طبقه به‌دلیل شرایط اقتصادی به طبقه پایین نزول پیدا کرده‌اند. آنچه درباره مصرف کالا در طبقه اول جامعه از گذشته با آن روبه‌رو بوده‌ایم و اکنون نیز ادامه دارد، این است که طبقات اول یا دهک‌های بالای جامعه همیشه و همواره کالای ایرانی مصرف نمی‌کرده‌اند و اکنون نیز این روند ادامه دارد. از طرفی هم طبقه متوسط تجزیه شده و تعداد زیادی از آنها به طبقه پایین رفته‌اند که قدرت خریدشان کاهش پیدا کرده و اصلا قدرت خرید کالای ایرانی با قیمت بالا را ندارند، بنابراین به‌دنبال کالاهای ارزان ولو بی‌کیفیت هستند.

در بخش دیگری از این گفت‌وگو، وی در تحلیل این موضوع که چرا تولید داخلی گران است، می‌گوید: مشکل اصلی ما در تولید کالاهای ایرانی شکاف فناوری بین فرآیند ما در تولید در مقایسه با فرآیند تولید جهانی است که بخشی از آن به‌دلیل تحریم‌ها به وجود آمده است و در بسیاری از تولیدات به فناوری روز مجهز نیستیم. بنابراین کالای ما از لحاظ کیفیت با کالای جهانی توان رقابت ندارد. علاوه بر این از ماشین‌آلات فرسوده استفاده می‌کنیم و کارآیی این ماشین‌ها پایین و مصرف انرژی‌اش بالاست. همین باعث می‌شود کالای ما با قیمت بالاتری عرضه شود. وی ادامه داد: می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که به لحاظ کیفیت و قیمت با مشکل مواجه هستیم و در بسیاری از کالاهای ایرانی اگر تغییرات اساسی در این دو مورد صورت نگیرد، خواه‌ناخواه مصرف کالای ایرانی با مشکل مواجه خواهد شد. حالا اگر قرار باشد شعار سال را به واقعیت تبدیل کنیم باید جذابیت کالای ایرانی را بالا ببریم و اگر این مساله رخ دهد، خودبه‌خود شعار سال تحقق پیدا می‌کند.

به گفته شافعی، جذابیت این است که کالای ایرانی رقابت‌پذیر باشد. اما اگر این اتفاق نیفتد مصرف کالای ایرانی را به‌سختی می‌توانیم اشاعه دهیم. وقوع این اتفاق همراه با ایجاد حساسیت برای مصرف تولیدات ملی، ارجحیت دادن مصرف داخلی بر کالای خارجی را ایجاد خواهد کرد.

رئیس اتاق بازرگانی ایران معتقد است بزرگ‌ترین کمکی که برای تحقق شعار سال می‌توانیم انجام دهیم این است که برای ورود فناوری، بازسازی و نوسازی صنعت ایران تسهیلات ویژه‌ای فراهم کنیم و برای ورود مواد اولیه تولیدات ایرانی تسهیلات ویژه‌ای را در نظر بگیریم. این قضیه به‌سرعت می‌تواند فناوری روز را به کمک تولید بیاورد و قیمت تمام‌شده کالای ما را کاهش دهد و آن را رقابت‌پذیر کند. وی افزود: البته مساله دیگری که در تولیدات و صنعت ما می‌تواند اثرپذیری قابل‌توجهی داشته باشد مساعد کردن فضای کسب‌وکار برای سرمایه‌گذاری در کشور است، چراکه تا وقتی فضای کسب‌وکار مساعد نباشد نه سرمایه‌گذاری داخلی و نه خارجی توسعه پیدا نمی‌کند و رقابت‌پذیری واقعی اتفاق نمی‌افتد. بهبود فضای کسب‌وکار در بخش تولید یکی از مولفه‌های بسیار مهم برای تولید کالای بهتر و قیمت بهتر در آینده خواهد بود.

به گفته رئیس پارلمان بخش‌خصوصی، در بحث بهبود فضای کسب‌وکار و جذب سرمایه‌گذاری چه خارجی و چه داخلی که باعث توسعه بخش تولید می‌شود مهم‌ترین موضوع پیش‌بینی‌پذیر بودن آینده است. پیش‌بینی‌پذیر بودن بخش تولید در کشور حائز اهمیت است و سرمایه‌ها را از بخش غیرمولد به بخش مولد سوق می‌دهد. زمانی که نتوانیم حداقلی از آینده اقتصاد را پیش‌بینی کنیم، امنیت برای سرمایه‌گذاری متزلزل می‌شود و مانند گذشته منابع به سمت کارهای زودبازده و غیرمولد و دلالی پیش می‌رود. تولید جان نمی‌گیرد و کالای ایرانی رقابت‌پذیر نمی‌شود. حداقل باید پیش‌بینی عوامل قیمتی تمام‌شده کالا را داشته باشیم. برای مثال بدانیم سال آینده مالیات بر تولید و قیمت ارز و عوارض بر تولید بر چه اساس خواهد بود. اگر نتوانیم این موارد را پیش‌بینی کنیم، امنیت برای سرمایه‌گذاری دچار خدشه می‌شود، تولید توسعه پیدا نمی‌کند و مشکلات گذشته کماکان ادامه خواهد داشت.

رئیس اتاق بازرگانی ایران در مورد حقوق مصرف‌کنندگان نیز گفت: تولیدکنندگان و برنامه‌ریزان باید مشتری‌مداری را در اولویت قرار دهند. مشتری نیازمند خدمات شایسته تولید است و تولیدکنندگان باید مانند تمام دنیا مشتری‌مداری را به‌عنوان اصل اولیه در کار خود قرار دهند و مشتری را مالک اصلی کار خود بدانند و خدمت به مصرف‌کننده را به‌عنوان وظیفه اصلی خود قلمداد کنند. همچنین فاصله بین تولیدکننده و مصرف‌کننده هنوز پیچیده و طولانی است، کالای تولیدی تا زمانی که به دست مصرف‌کننده می‌رسد پروسه طولانی را طی می‌کند. ازاین‌رو نظام توزیع در ایران باید اصلاح شود و این فاصله تغییر قیمت زیادی را ایجاد می‌کند و کالای ایرانی را به لحاظ رقابت‌پذیری با مشکل مواجه می‌سازد، بنابراین نظام توزیع در کشور نیاز به اصلاح دارد. وی ادامه داد: درباره شعاری که امسال داده شده است، تقویت بخش عمومی بیشتر از بخش اقتصادی‌اش اهمیت دارد. تقویت شعاری که ایرانی کالای ایرانی بخر در جامعه نسبت به شعارهای قبلی پذیرفته‌شده‌تر است و باید عمومی‌تر و تقویت نیز شود. در این زمینه برای رسیدن به یک هدف خاص نیاز به یک تفاهم ملی داریم و برای رسیدن به این هدف خاص باید متعهد باشیم و تولیدمان را جهانی کنیم و مشکلاتمان را مرتفع سازیم و از این موقعیت استفاده کنیم تا هم‌تراز جهان شویم. برنامه‌ریزان کشور برنامه منسجمی را تدوین و به جامعه القا کنند و متعهد به اجرایش شوند و گزارش روند اجرایش را به جامعه اعلام کنند تا جامعه باور کند که در این مسیر حرکت می‌کند.

وی همچنین تاکید کرد که دولت باید سایه‌اش را از سر اقتصاد کشور بردارد. سایه سنگین دولت بر اقتصاد راه حرکت نبوغ‌های کشور و راه رقابت را برای بخش‌خصوصی بسته است وگرنه همین بخش‌خصوصی می‌تواند با کمک نبوغ جوانان کشور اقتصاد را پیش ببرد. یکی از عواملی که می‌تواند توسعه اقتصادی و اقتصاد رقابت‌پذیر را ایجاد کند این است که اقتصاد مردمی شود.

وی همچنین با تاکید بر ضرورت برچیده شدن فساد و رانت در کشور گفت: اقتصاد ما دامنه گسترده‌ای دارد و همه به این مهم اعتراف دارند که مشکل اساسی در کشور است و دامنه این موضوع گسترده شده و در مسائل اقتصادی یک عده کاسبان راحت‌طلب عادت به رانت‌خواری کرده‌اند که تحت هر شرایطی قصد سوءاستفاده دارند. به‌بیان‌دیگر نبود شفافیت، مانع بزرگی بر سر راه مبارزه با فساد و رانت در کشور است. دراین‌باره باید به حقوق مصرف‌کننده توجه شود و حقوقش به رسمیت شناخته شود. حرکت در این مسیر ممکن است سنگلاخ‌هایی داشته باشد که باید آن سنگلاخ‌ها را پذیرفت. اما اگر نقطه عزیمت ما مشخص نباشد همه سنگلاخ‌ها را هم که بپیماییم باز به‌جایی نمی‌رسیم.

وی در مورد وضعیت قاچاق کالا نیز این طور توضیح داد: قاچاق کالا در کشور بساط عجیبی است؛ البته آمارهایی مبنی بر کاهش آن ادعا می‌شود، اما مبارزه با قاچاق کالا با روش‌های معمول نمی‌تواند پاسخ مناسبی بدهد. حرکت‌های پلیسی به‌تنهایی این کار را متوقف نمی‌کند. دراین‌باره باید یک اصل اساسی مورد توجه قرار گیرد. زمانی می‌توانیم اثرپذیری داشته باشیم که کالای قاچاق غیراقتصادی شود. اگر قاچاق سودآور باشد هرچقدر مبارزه کنیم، اثر ندارد.