باید امیدوار ماند

مسعود خوانساری رئیس اتاق بازرگانی تهران اقتصاد ایران روزهای سختی را می‌گذراند. آینده تحریم‌ها به نقطه روشنی نرسیده و از سوی دیگر برخی نارسایی‌های داخلی هم افزایش یافته یا اینکه به درستی درمان نشده است. فعالان اقتصادی نگران رکود و فرآیندهای مالی بین‌المللی مانند انتقالات ارزی هستند.

در این منظومه پیچیده اتفاقات آنی مانند بی‌ثباتی مطلق نرخ ارز و برخی تصمیمات مدیریتی بدون پشتوانه وضعیت ذهنی و روانی صاحبان کسب و کار را پیچیده‌تر می‌کند، اما سوال این است که در این موقعیت ابهام‌آلود چه باید کرد؟ کارآفرینان ایرانی به معنای واقعی آموخته این وضعیت‌ها هستند. تقریبا می‌توان بیان داشت کمتر دوره‌ای تجربه شده که اقتصاد ایران خالی از موانع باشد و فضا برای کسب و کار استاندارد مهیا باشد. بنابراین کارآفرینان ایرانی برخلاف همتایان خارجی‌شان هیچ زمانی در زمین مساعد و از هر نظر آماده کار نبوده‌اند. از همین منظر، معتقدم که هوش و خلاقیت این کارآفرینان شایسته تقدیر است. آنها اگر در اقتصادهای توسعه یافته که همه عناصر اصلی کار در آن وجود دارد، حضور می‌یافتند قطعا به کمپانی‌های بزرگ تبدیل می‌شدند. بنابراین با وجود نارسایی‌های داخلی همچنان صاحبان متعهد کسب و کار درعرصه باقی می‌مانند. ناامیدی و گلایه از وضعیت جاری شاید برای عموم مردم ممکن باشد، ولی برای سرمایه‌گذاری که حاصل عمرش را به کارخانه تبدیل کرده، ناممکن است. او ضمن اینکه نگران است ولی نگاهش را به آینده دوخته تا از این سرمایه‌ها حراست کند. چنین نگاهی از کارآفرین یک اصلاحگر اجتماعی و اقتصادی هم می‌سازد. اوست که حتی با وجود تمام سوءمدیریت‌ها وقتی یک اقدام درست انجام می‌شود، با تمام توان به حمایت از آن می‌پردازد.

وقتی دولت‌ها تن به مشورت با بخش خصوصی نمی‌دهند، ولی در بزنگاهی سراغ آنها می‌روند، کارآفرینان با رضایت می‌پذیرند و در جلسات مکرر و وقت‌گیر شرکت می‌کنند، چراکه معتقدند هرچیز حتی اگر به اندازه یک بند انگشت هم بهبود یابد باید از آن حمایت کرد. بنابراین امروز اگر از ناامیدی حرف زده می‌شود، اگر از وضعیت وخیم صحبت می‌شود، معنایش خالی کردن عرصه نیست. بخش خصوصی با نهایت صداقت به دولت‌ها هشدار و راهکار نشان می‌دهد، چراکه بهبود وضعیت کشور در نهایت به ارتقای موقعیت او می‌انجامد. در این موقعیت نباید ناامید بود و نباید اجازه داد که غبار یأس‌آلود روی هر اتفاقی بنشیند و نگاه ما را فرا گیرد. در این شرایط هر روزنه‌ای که بتواند امید را به جامعه تزریق کند باید گرامی داشته شود و مورد حمایت قرار گیرد. ذات کارآفرینی به امید گره خورده است. در بطن کارآفرینی این مفهوم نهادینه شده که باید ایستاد و کار کرد و امیدوار ماند. با این نگاه بخش خصوصی کشور باید با نهایت وسواس و دقت در انتخابات اتاق بازرگانی مشارکت داشته باشد که شایسته‌ترین‌ها به پارلمان بخش خصوصی راه یابند. ما قرار است که از هر امکانی برای توسعه و بهبود استفاده کنیم.