طبق گزارش فائو، در حالی که کشورهای توسعه‌یافته شیوه مدیریت شیلات خود را بهبود بخشیده‌اند اما کشورهای در حال توسعه با وضعیت رو به وخامت مواجه هستند. در سال ۲۰۱۷ حدود ۲/ ۳۴ درصد از ذخایر ماهی از شیلات دریایی جهان به‌عنوان صید بی‌رویه طبقه‌بندی شد و تداوم افزایش این روند از سال ۱۹۷۴ را نشان داد که نرخ صید بی‌رویه تنها ۱۰ درصد بود. صید بی‌رویه باعث تقلیل نرخ گونه‌هایی می‌شود که موجودی آنها نمی‌تواند دوباره پر شود و در نتیجه جمعیت ماهی‌ها کمتر شده و تولید آینده کاهش پیدا می‌کند. در گزارش فائو آمده است: مدیریت نه‌چندان جدی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه متداول است و تا حدودی ناشی از محدودیت مدیریت و توانمندی‌های نظارتی است. ما اخطار می‌دهیم که پایداری به خصوص در مناطقی که گرسنگی، فقر و منازعه وجود دارد، دشوار است اما هیچ گزینه‌ای برای راهکارهای پایدار وجود ندارد. سرانه جهانی مصرف ماهی در سال ۲۰۱۸ رکورد ۵/ ۲۰ کیلوگرم در سال را بر جای گذاشت و به‌طور میانگین ۱/ ۳ درصد از سال ۱۹۶۱ رشد کرده و از سایر پروتئین‌های حیوانی پیشی گرفته است. مصرف ماهی یک‌ششم از مصرف پروتئین‌های حیوانی جمعیت جهان و بیش از نیمی از پروتئین‌های حیوانی در کشورهایی نظیر بنگلادش، کامبوج، گامبیا، غنا، اندونزی، سیرالئون و سریلانکا را تشکیل می‌دهد.