چراکه یکی از بااهمیت‌ترین بازار‌هایی که در اقتصاد ایران از گذشته تاکنون دارای جایگاه ویژه‌ای بوده؛ بازار مسکن است. این اهمیت از آن رو است که بسیاری از تصمیمات کلان اقتصادی و حتی شخصی ایرانیان تحت تاثیر تغییرات این بازار اتخاذ می‌شود.تصمیمات کلان اقتصادی به روند بخش مسکن از این جهت وابسته است که این بخش با ایجاد رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال در بخش ساختمان از طریق تاثیر بر مخارج مصرفی و سرمایه‌گذاری، تغییرات در تولید ناخالص داخلی و نوسانات اقتصادی را به‌شدت تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.

از طرفی تصمیمات اقتصادی خانوارها نیز به این بخش بستگی دارد، چراکه مسکن در اقتصاد خانوارها، گذشته از نقش مصرفی آن، به‌عنوان کالای سرمایه‌ای در تفکر سنتی خانوارها قرار گرفته است. به این معنی که برخلاف بسیاری از بازارها، در بازار مسکن عوامل سمت تقاضا به دو دسته تقاضای واقعی مسکن (تقاضای ناشی از نیاز خانوار) و تقاضای سرمایه‌ای (تقاضای مسکن برای حفظ ارزش دارایی) تقسیم می‌شوند. از این‌رو است که در شرایط نااطمینانی سیاسی، فعالان بازار مسکن تمایل چندانی به داد وستد ندارند. مصداق این موضوع می‌تواند وضعیت رکودی بازار مسکن آمریکا و ایران در انتخابات گذشته باشد. برای مثال در انتخابات اخیر آمریکا یکی از عواملی که در آن دوران موجب افزایش بی‌سابقه قیمت مسکن شد، نااطمینانی ناشی از به قدرت رسیدن ترامپ و در نتیجه ترس مالکان از فروش خانه‌هایشان در ایام قبل از برگزاری انتخابات از یکسو و هراس خریداران از افزایش قیمت در دوره جدید از سوی دیگر بود.

در اردیبهشت امسال نیز بازار مسکن ایران با شوک ناشی از نااطمینانی سیاسی روبه‌رو شد. حجم معاملات خرید آپارتمان در فروردین ۹۶ نسبت به فروردین سال گذشته کاهشی ۵/ ‌۸درصدی را تجربه کرد. کاهشی که بیانگر سایه انتخابات ریاست جمهوری بر بازار معاملات مسکن تهران بود. حال با اظهارنظرهای رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر خروج از برجام، این سوال پیش‌روی بسیاری از متقاضیان و عرضه‌کنندگان بازار قرار گرفته است که آیا بازار مسکن پیرو عملی شدن این تصمیم روند متفاوتی در پیش خواهد گرفت؟ آیا اکنون که بازار مسکن در فاز پیش‌رونق قرار گرفته عملی شدن این تصمیم می‌تواند به تغییر فاز بازار مسکن و کاهش حجم معاملات ناشی از اطمینان شکل گرفته منجر شود؟

اقتصاددانان و صاحب‌نظران حوزه مسکن و ساختمان در صفحه باشگاه اقتصاددانان امروز به این سوالات پاسخ می‌دهند.