تشخیص سره از ناسره

تیانا لورنس کتاب راهنمای بلاک‌چین برای احمق ها اولین بار که بیت کوین و اساسا کاربردی از نام بلاک‌چین یا زنجیره بلوکی در دنیا مطرح شد، پاییز ۲۰۰۸ بود. دوره‌ای که عمق بحران اقتصادی به حدی اقتصاددانان را درگیر خود کرده بود که هیچ کس توجهی به این تازه از راه رسیده نشان نمی‌داد.

فردی که در این سال برای اولین بار بیت‌کوین را منتشر کرد، هنوز هم ناشناس است یا شاید بهتر باشد که گفته شود خود را پشت نقابی با نام ساتوشی ناکاموتو پنهان کرده است. چند ماه پس از انتشار اولین بیت‌کوین، نرم افزار تولید این ارز دیجیتال به‌صورت دسترسی آزاد(open sourse) در سال ۲۰۰۹ در اختیار همگان قرار گرفت. هدف ناکاموتو از روز اول، پر کردن خلأ اعتمادی بود که در فضای دیجیتال وجودداشت و پاسخی که او برای رفع مشکل در ذهن داشت، بلاک‌چین بود. راه حل او پاسخی بود برای مساله بیزانتین، مساله‌ای که روی یکی از اصلی‌ترین مشکلات بشری دست گذاشته است، علی‌الخصوص در دنیای جدید آنلاین؛ اینکه شما چطور به اطلاعاتی که به شما داده می‌شود یا کسانی که این اطلاعات را به شما می‌دهند، اعتماد می‌کنید، آن هم زمانی که موضوعاتی همچون منافع شخصی، تحریکات یک فرد بیرونی یا مسائلی از این دست ممکن است باعث فریب شما شود.

بسیاری از طرفداران بیت کوین معتقد هستند که این ارز مثل قطعه گم شده پازلی است که در دنیای آنلاین کنونی، موجب کامل‌تر شدن تصویر شده است. آنها ثبت اطلاعات در فضایی عمومی و عدم امکان پاک شدن اطلاعات در این فضا را از جمله دلایلی می‌دانند که امکان فریب افراد از طریق اطلاعات غلط را کاهش می‌دهد. بلاک‌چین ترکیبی از بسیاری تکنولوژی‌های قدیمی است که در طول تاریخ، جوامع مختلف از آنها استفاده می‌کرده‌اند و اینک در قالب یک روش جدید نمود یافته است. به‌عنوان مثال رمزنگاری و پرداخت امروزه در قالب این تکنولوژی نسبتا جدید، رمزنگاری مجازی را پدید آورده است. اساسا ارزهای رمزنگاری شده این امکان را به شما می‌دهند که بر پایه تعریف سنتی پول، در محیطی کاملا مجازی و ایمن اقدام به مبادله کنند. نکته اصلی در این نوع از مبادلات، سیستم خاص و فوق پیچیده برگرفته از تابع برهم نهی(Hash Function) است که امکان هرگونه سوءاستفاده یا مبادله تکراری را از کل سیستم سلب می‌کند.

مردم معمولا نسبت به هر آنچه که برایشان تازگی دارد، با رویکردی مشکوک و محافظه کارانه برخورد می‌کنند و در زمینه ارزهای رمزنگاری شده که موضوعی بسیار نو و دارای پیچیدگی‌های علوم کامپیوتری است نیز عجیب نخواهد بود که گارد وجود داشته باشد. با این حال دنیای بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال بی شباهت به اولین روزهای غرب وحشی نیست. بهتر است تا قبل از اینکه به کسی(ارزی) نزدیک شوید، او را خوب بشناسید چون شما نمی‌دانید طرف مقابل فرد خوبی است یا بد، نمی‌دانید در کدام رستوران لیموناد سردتری سرو می‌شود واساسا اگر مراقب نباشید ممکن است سر خود را به باد دهید. امروزه وب‌سایت‌هایی وجود دارند که در ظاهر شبیه کیف پول الکترونیک هستند یا برای مبادله خود را معرفی می‌کنند، اما در واقع سرقت دارایی‌های شما هدف آنهاست. شکارچیانی که به هر طریقی شکار خود را وارد دام خود می‌کنند و با سرقت اطلاعات ورودی صاحبان ارزها، پول کسب می‌کنند. در این زمینه باید به راهنمایی‌های مهمی که در سایت اصلی خرید و فروش بیت کوین یا سایر ارزها بیان شده است توجه داشت. با این وجود رصد فضای ارزی مجازی نشان می‌دهد که ارزهای نوظهور‌تر برخی اشکالات و نقایص سابق را مرتفع کرده‌اند. به‌عنوان مثال اتریوم یکی از پروژه‌هایی است که موفقیت زیادی کسب کرده است و امروزه به‌عنوان یکی از سردمداران دنیای ارزهای کدنگاری شده شناخته می‌شود. ارزی که ایده شکل‌گیری آن بر پایه دیدگاه‌های ویتالیک باترین بود که تا قبل از آن هم به‌عنوان نویسنده و برنامه‌نویس فعال در میان فعالان بیت‌کوین شناخته شده بود. او معتقد بود که برخلاف بیت کوین، نیاز به وجود یک قدرت مرکزی برای کنترل وجود دارد و می‌توان از تلفیق این ایده با بلاک‌چین، ارز مدیریت شده دیگری را روانه بازار کرد. عرضه ابتدایی این ارز در ژوئیه و اوت ۲۰۱۴ صورت گرفت و سرمایه اولیه این شرکت ۱۸ میلیون دلار افزایش یافت. با این وجود کارشناسان آن را یکی از پیچیده ترین بلاک‌چین‌ها می‌دانند که تاکنون عرضه شده است و توانسته است با الگوریتم منحصر به فرد خود، امنیت را برای فعالان و دارندگان آن تامین کند.