البته تاثیر مثبت بر اقتصاد کشور میزبان کوتاه‌مدت است. این بدان معناست که در سال‌های منتهی به برگزاری مسابقات، سرمایه‌گذاری‌هایی در بخش‌های زیرساختی کشور انجام می‌شود که طبیعتا بر تولید ناخالص داخلی می‌افزاید. همچنین در دوران برگزاری مسابقات بر تعداد گردشگران خارجی افزوده می‌شود. بخش‌های مختلف اقتصاد از میزبانی رویداد‌های بزرگ ورزشی سود می‌برند اما انتقادهایی نسبت به سیاست‌های دولت‌های برگزار‌کننده مسابقات بین‌المللی مطرح شده است. یکی از مهم‌ترین انتقادات این است که بهتر است پولی که صرف توسعه زیرساخت‌های گران و کم‌استفاده ورزشی می‌شود به کاهش فقر و بالا بردن پایدار استانداردهای زندگی مردم اختصاص یابد. همچنین در سال‌های اخیر، سهم نهادهای بین‌المللی ورزشی از جمله کمیته بین‌المللی المپیک و فیفا در سود برگزاری مسابقات به‌شدت افزایش یافته در حالی که آنها سهمی در هزینه‌ها ندارند.

البته عده‌ای معتقدند نباید صرفا از منظر اعداد و ارقام به این رویدادهای بزرگ ورزشی نگاه کرد زیرا این مسابقات تاثیرات مثبتی از جمله همبستگی جهانی انسان‌ها، کاهش شکاف‌های اجتماعی و ایجاد الگوی تلاش و موفقیت برای کودکان را دربر دارد. بدین ترتیب میزبانی رویدادهای بزرگ ورزشی هم می‌تواند زیان‌بخش باشد و هم سودبخش و همه‌چیز به سیاست‌های کشور میزبان و استفاده‌ای که از این میزبانی می‌کند وابسته است.

احسان آذری‌نیا

اخبار مرتبط