عموما با توجه به وجود مازاد عرضه، به‌دلیل وجود هنرمندان و فارغ‌التحصیلان رشته‌های هنرهای زیبا، گالری‌داران با توجه به پتانسیل‌های موجود و شناختی که از بازار خود دارند، هنرمندانی را به‌عنوان هنرمند اختصاصی خود برمی‌گزینند و به‌طور اختصاصی به ارائه آثار آنها می‌پردازند. دلالان هنری نیز به‌عنوان واسطه بین هنرمندان و گالری‌داران می‌توانند نقش کلیدی در ارائه اولیه آثار هنرمند داشته باشند. گالری‌ها علاوه بر برگزاری نمایشگاه‌ها از هنرمندانشان، این آثار را در اکسپوها‌ (art expo) و آرتفرها(art fairs) نیز به نمایش می‌گذارند. در نتیجه، ارائه آثار در این سطح از بازار به تثبیت قیمت و بیشتر شناخته شدن هنرمندان منجر خواهد شد. سطح دیگر بازار یا همان بازار ثانویه جایگاه آثار تثبیت‌شده‌ای است که در بازار اولیه ارائه شدند و تقاضا برای آنها وجود دارد؛ این آثار توسط مجموعه‎داران، دلالان یا گالری‌ها دوباره در معرض فروش قرار می‌گیرند یا اینکه این افراد آثار را به خانه‌های حراج (auction house) به‌عنوان مهم‌ترین نهاد موجود در بازار ثانویه ارائه و فروش آنها را به این نهاد واگذار می‌کنند. این دو سطح از بازار ویژگی‌های متفاوتی دارند که در این پرونده از باشگاه اقتصاددانان به بررسی دقیق سه نهاد کلیدی بازار هنر یعنی گالری‌ها، آرتفر‌ها و حراج‌ها می‌پردازیم.