محکوم دیروز؛ محبوب امروز
او در سخنرانی روز یکشنبه خود گفت: «ماه‌هاست که میتینگ‌‌‌های ما سبب ناراحتی روزنامه‌‌‌نگارها و سیاستمداران شده و جناح چپ را به جنون کشانده است.» زمور، خارج از احزاب سیاسی سنتی قرار دارد و از شعارهایی استفاده می‌کند که حتی مارین لوپن و حزب «اجتماع ملی»، یعنی حزب راست افراطی فرانسه که قبلا «جبهه ملی» نامیده می‌شد، سعی می‌کند از آن شعارها دور بماند. در سال‌های اخیر، زمور به دلیل نفرت‌پراکنی، دو بار محکوم شده است. در سال ۲۰۱۱ او برای آنکه در تلویزیون ادعا کرد که اکثر قاچاقچیان مواد مخدر، سیاه‌پوست و عرب هستند، ۱۰هزار یورو جریمه شد. همچنین در سال ۲۰۱۸ به دلیل بیان جملاتی درباره حمله مسلمانان به فرانسه، به پرداخت ۳هزار یورو محکوم شد.
یکی از دانشمندان علوم سیاسی فرانسه میگوید: «در این کشور، زمور تنها کسی است که از تئوری «جایگزینی بزرگ» استفاده می‌کند. حتی لوپن از این عبارت استفاده نمی‌‌‌کند. از دید زمور، جمعیت فرانسه تغییر یافته است و مردم این کشور، در سرزمین خود، در اقلیت هستند. تئوری «جایگزینی بزرگ»، ایده‌ای است در بین جناح راست افراطی فرانسه؛ به این معنا که مردم فرانسه، پس از جایگزین شدن با مهاجران، به اقلیت تبدیل خواهند شد. زمور گفته است، اگر در انتخابات ریاست‌جمهوری پیروز شود، تمامی مهاجرانی را که مرتکب جرم شده‌اند و در زندان‌‌‌های فرانسه به سر می‌‌‌برند، به کشورهای خود باز خواهد گرداند و آن دسته از خارجی‌ها و مهاجرانی را که هنوز شهروند فرانسه نشده‌‌‌اند، از منافع اجتماعی محروم و مهاجران را وادار می‌کند تا ثابت کنند که زبان فرانسه را می‌دانند و حاضرند در فرهنگ این کشور هضم شوند. به نظر می‌رسد، زمور مانند ترامپ، به گروهی از جامعه متوسل شده است که نگران آینده کشورشان هستند. مخاطبان او آن دسته از مردم هستند که بسیار نگرانند. اما وضعیت فرانسه آن‌گونه هم که او توصیف می‌کند، بد نیست. کارشناسان می‌گویند، برنامه اقتصادی او برای کشور، لیبرال‌تر از برنامه لوپن است و او بر بازار آزاد و ساده‌‌‌سازی بوروکراسی کشور تمرکز دارد؛ همان مواردی که برای طبقه بالای متوسط جامعه جذاب است. البته زمور کاملا شبیه ترامپ نیست؛ زیرا او سال‌هاست روابط مثبتی با نخبگان فرانسه دارد. نیکولا لبورگ، مورخ و متخصص جنبش‌‌‌های راست افراطی میگوید: «زمور نخبگان را دارد و لوپن مردم را.»
به نظر می‌رسد، این واقعیت که زمور برای یک روزنامه مشهور فرانسوی، یعنی «لو فیگارو» فعالیت می‌‌‌کرده و طی چند دهه اجرای برنامه در تلویزیون، جلوی چشم رای‌دهندگان بوده است، سبب می‌شود که او نسبت به لو پن که نمی‌تواند از سایه پدرش خارج شود، برتری داشته باشد. زمور یک فرد راستگرا قلمداد می‌شود که در حوزه مهاجرت و هویت فرانسه، دیدگاههای محافظه‌‌‌کارانه دارد؛ اما او برخلاف لو پن سابقه‌‌‌ای در جناح راست افراطی ندارد. موضع او درباره مهاجرت، شامل برنامه‌‌‌هایی است که تاکنون بیان کرده است. او گفته است، اگر در انتخابات ریاست‌جمهوری پیروز شود، تعداد مهاجران و پناهندگانی را که سالانه اجازه پیدا می‌کنند به فرانسه بیایند، کاهش خواهد یافت و فقط آنهایی اجازه دارند به فرانسه بیایند که مایل باشند، در فرهنگ این کشور حل شوند. البته او نگفته که چطور می‌‌‌خواهد، میزان حل شدن مهاجران را ارزیابی کند.
در گزارش جدید سازمان توسعه و همکاری اقتصادی آمده است، تنها ۱۳درصد جمعیت فرانسه، مهاجر هستند و این در حالی است که در آلمان، نسبت جمعیت مهاجران به کل جمعیت، بالاتر از فرانسه است. زمور همچنین گفته که قانون سال ۱۸۰۳ را احیا خواهد کرد. این قانون که سال ۱۹۹۳ کنار گذاشته شد، والدین را ملزم می‌کند، تنها نام‌های سنتی و تاریخی فرانسه را برای فرزندان خود انتخاب کنند. او خودش را نمونه‌ای موفق در حوزه حل شدن در جامعه فرانسه میداند. زمور در کتاب جدیدش با عنوان «فرانسه حرف آخرش را نزده» آورده است: «من یک یهودی الجزایری هستم که در حومه پاریس بزرگ شدم و میراث و آموزه‌‌‌های خانواده‌‌‌ام، مرا به یک فرانسوی دارای سرزمین و پیشینه تبدیل کرد.»
زمور منتقد سرسخت رویکرد آمریکایی به مهاجرت است و اغلب از آمریکا به عنوان یک «ضدمدل» یاد می‌کند. لبورگ میگوید: «به باور زمور، هر چیز اشتباهی در فرانسه، از چیزی اشتباه در آمریکا به این کشور منتقل شده است.» انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه، دهم تا بیست‌وچهارم ماه آوریل سال آینده برگزار خواهد شد و تازه‌ترین نظرسنجی‌‌‌ها نشان می‌دهد که زمور، پس از امانوئل مکرون، والری پکرس و مارین لوپن در جایگاه چهارم قرار دارد. طبق قانون فرانسه، زمور برای قرار داشتن در بین نامزدهای انتخابات، باید ۵۰۰امضا از شهرداران محلی جمع‌‌‌آوری کند.
